Fingolimod — analog fosforanu-1 sfingozyny (S1P, sphingosi-ne-1-phosphate) — jest czynnościowym antagonistą receptora S1P, a jego głównym efektem farmakodynamicznym jest odwracalne zatrzymanie limfocytów w węzłach chłonnych. Fingolimod został zarejestrowany w Unii Europejskiej jako pierwszy preparat doustny do leczenia chorych na stwardnienie rozsiane. Na podstawie wyników szeroko zakrojonego programu badań klinicznych należy uznać fingolimod za lek skuteczny, znacznie zmniejszający aktywność rzutową choroby, w porównaniu z placebo oraz interferonem beta. Wskazaniami do leczenia fingolimodem są wysoka aktywność choroby, mimo wcześniejszego leczenia modyfikującego jej przebieg, oraz ciężka, szybko postępująca postać stwardnienia rozsianego.
W niniejszym artykule omówiono mechanizm działania fingolimodu, dane kliniczne dotyczące jego skuteczności i bezpieczeństwa oraz praktyczne aspekty jego stosowania
