Introduction: The present study aims to evaluate the incidence, types, timing and risk factors in amiodarone (AMD)-induced thyroid
dysfunction.
Material and methods: The study comprised 229 patients from an iodine-replete area (115 women, 114 men, mean age 63.8 ± 9.2 years), chronically treated with AMD. The cases were clinically investigated prior to, and during treatment, by thyroid 2D and color Doppler flow sonography, thyroid function tests (TSH, FT3, FT4), and antithyroid antibodies.
Results: Of 88 patients (38.4%) who developed thyroid dysfunction, 47 (20.5%) presented AMD-induced thyrotoxicosis (AIT) and 41
(17.9%) AMD-induced hypothyroidism (AIH). There is an evident prevalence of subclinical AIH (29 cases), compared to subclinical AIT (three cases). Regarding clinical forms, these prevailed in AIT (44 patients) (p < 0.001, Fisher’s exact test). Thyrotoxic patients were classified in pathogenic types as follows: 11 cases as type 1, 15 cases as type 2, and 21 cases as mixed form. The most important risk factor for the development of thyroid dysfunction was represented by the underlying thyroid pathology. The patients with previous thyroid abnormalities (diffuse or nodular goitre and/or positive antithyroid antibodies) developed earlier thyroid dysfunction compared to those with an apparently normal thyroid gland. The thyroid dysfunction occurrence was heterogeneous (4–84 months). Thyrotoxicosis involved especially young ages, while AIH affected later years.The daily dose, the duration of the treatment and the cumulative dose of AMD do not represent risk factors in thyroid dysfunction development. The determination of serum AMD and desethylamiodarone concentrations
does not offer benefits in the diagnosis and treatment of thyroid dysfunction.
Conclusions: In the present study, the incidence of AIH was similar to that reported in iodine-replete areas. The incidence of AIT was
higher that previously reported, a fact underlining the importance of the proper screening and monitoring of patients. Cases with previous thyroid morphologic and/or immunologic abnormalities require frequent monitoring.Wstęp: Badanie przeprowadzono w celu oceny zapadalności na zaburzenia czynności tarczycy indukowane amiodaronem (AMD).
Materiał i metody: Badanie obejmowało 229 chorych zamieszkujących region bogaty w jod (115 kobiet, 114 mężczyzn; średnia wieku 63,8 ± 9,2 roku), długoterminowo leczonych AMD. Przed i w trakcie terapii u uczestników przeprowadzono ocenę kliniczną, badanie USG 2D i techniką kolorowego doplera, testy czynności tarczycy (TSH, FT3, FT4) oraz oznaczono przeciwciała przeciwtarczycowe.
Wyniki: Spośród 88 chorych (38,4%), u których rozwinęły się zaburzenia czynności tarczycy, u 47 (20,5%) stwierdzono indukowaną AMD tyreotoksykozę (AIT), a u 41 (17,9%) — indukowaną AMD niedoczynność tarczycy (AIH). W badanej grupie odnotowano zdecydowanie więcej przypadków subklinicznej AIH (29 przypadków) niż subklinicznej AIT (3 przypadków). Porównanie częstości jawnych klinicznie postaci zaburzeń czynności tarczycy wykazało przewagę AIT (44 chorych) (p < 0,001, dokładny test Fishera). Osoby z tyreotoksykozą sklasyfikowano w zależności od typu patogenetycznego: 11 przypadków jako typ 1, 15 przypadków jako typ 2 i 21 przypadków jako postać mieszaną. Najważniejszym czynnikiem ryzyka rozwoju badanych zaburzeń były choroby tarczycy. U chorych, u których wcześniej stwierdzono nieprawidłowości w badaniach tarczycy (wole rozlane lub guzkowe i/lub obecność przeciwciał przeciwtarczycowych), zaburzenia czynności gruczołu rozwijały się wcześniej niż u osób, u których wyniki badań były prawidłowe. Zaburzenia czynności tarczycy pojawiały się sie w różnym czasie (w ciągu 4–84 miesięcy). Tyreotoksykoza występowała głównie u osób młodych, natomiast AIH rozwijała sie w późniejszym wieku. Dawka dobowa, czas trwania terapii i skumulowana dawka AMD nie stanowiły czynników ryzyka rozwoju zaburzeń czynności tarczycy. Określenie stężeń AMD i desetylamiodaronu w surowicy nie było pomocne w rozpoznaniu i leczeniu zaburzeń czynności tarczycy.
Wnioski: Zapadalność na AIH w badanej grupie była podobna, jak w innych regionach bogatych w jod. Liczba nowych przypadków
AIT była większa niż opisywana wcześniej, co podkreśla znaczenie badań przesiewowych i monitorowania pacjentów. Zwłaszcza osoby
z nieprawidłowościami w zakresie budowy tarczycy i zaburzeniami immunologicznymi wymagają częstych badań kontrolnych
