Czy można przewidzieć wystąpienie migotania przedsionków u pacjentów po chirurgicznej rewaskularyzacji naczyń wieńcowych?

Abstract

Wstęp: Patogenezy migotania przedsionków (AF) po chirurgicznej rewaskularyzacji naczyń wieńcowych jak dotychczas nie określono jednoznacznie. Celem pracy było ustalenie czynników warunkujących wystąpienie AF u pacjentów po chirurgicznej rewaskularyzacji naczyń wieńcowych (CABG). Materiał i metody: Badaniem objęto 325 kolejnych chorych (w tym 242 mężczyzn) w wieku 38–83 lat, śr. wieku 60,02 roku, poddanych chirurgicznej rewaskularyzacji naczyń wieńcowych. Pacjentów monitorowano elektrokardiograficznie przez 3 doby po operacji. W ciągu 3 dób po operacji u 100 chorych wystąpiło AF (30,76%). Pacjentów podzielono na dwie grupy: grupa A - 100 chorych, u których po operacji wystąpiły napady AF, i grupa B - 100 wybranych losowo osób bez napadów AF. Uwzględniając wiele czynników, porównano chorych z obu grup. Wyniki: Chorzy z grupy A byli starsi (66,04 ± 7,88 vs. 60,49 ± 9,74; p = 0,0001), częściej chorowali na cukrzycę (28% vs. 11%; p = 0,02), w przeszłości przebyli zawał ściany tylno- dolnej serca (12% vs. 4%; p = 0,037), charakteryzowali się większym wymiarem lewego przedsionka (38,85 ± 4,27 vs. 37,22 ± 4,82; p = 0,012) oraz częściej występowały u nich napady AF przed operacją (22% vs. 4%; p = 0,001). Migotanie przedsionków najczęściej występowało w 2. dobie po operacji. Wnioski: Czynniki istotnie związane z AF po operacji to: zaawansowany wiek, powiększenie lewego przedsionka, cukrzyca, przebyty zawał ściany tylno-dolnej mięśnia sercowego oraz incydent AF przed operacją. (Folia Cardiol. 2004; 11: 455–462

    Similar works