Katedra Praw Człowieka, Wydział Prawa i Administracji UMK
Abstract
Koncepcja władzy bio-terytorialnej, u podstaw której leży teoria władzy Michaela Foucaulta, stoi w opozycji do tradycyjnej, terytorialnej koncepcji sprawowania rządów. Relacja Izraela i Palestyny, dwóch odmiennych stylów władzy w oparciu o prowadzone środowiskowe narracje, staje się zatem dobrym tłem dla omówienia przejścia, jakie nastąpiło od terytorialnej do eksterytorialnej formy rządów. Kwestie ekologiczne, dotyczące przede wszystkim takich problemów, jak przeludnienie, niedobór zasobów naturalnych, w tym głównie wody czy też zjawiska pustynnienia, coraz częściej stają się pretekstem dla konceptualizacji stosunków władzy. Celem niniejszej pracy jest przybliżenie dychotomii środowiskowych narracji w kontekście ich wpływu nad dominującą koncepcją władzy w tych dwóch państwach. W artykule przybliżono dwie zasadnicze kwestie: różnice między terytorialnym a bioterytorialnym stylem władzy oraz Izraelskie i Pestyńskie narracje środowiskowe
