Głównym celem w leczeniu migreny jest poprawa jakości życia
warunkowanej stanem zdrowia (HRQOL, health-related quality
of life) i zmniejszenie ograniczeń aktywności. Brakuje jednak danych
dotyczących wpływu leczenia profilaktycznego na wymienione
parametry. U 141 kolejno zgłaszających się pacjentów
z migreną bez aury, u których stosowano leczenie profilaktyczne,
autorzy monitorowali zmiany HRQOL przy użyciu kwestionariusza
Short Form 36 (SF-36) i ograniczenie aktywności związane
z bólami głowy za pomocą kwestionariusza Migraine Disability
Assessment Score (MIDAS). Trwające 3 miesiące badanie
ukończyło łącznie 102 pacjentów. Średnia (SD, standard deviation)
liczba dni z bólami głowy w ciągu miesiąca zmniejszyła się
z 8,0 (3,7) do 5,0 (2,3) (p < 0,001). Średnie miesięczne stosowanie leków doraźnych zmalało z 7,4 (3,5) do 4,4 (3,1) (p < 0,001).
Całkowity wynik w skali MIDAS zmniejszył się znacząco (poprawa).
Wszystkie wyniki uzyskane z użyciem skal SF-36 wzrosły
(poprawa), przy czym większość z nich w sposób znaczący.
Jest to pierwsze badanie, w którym prospektywnie oceniono
wpływ leczenia profilaktycznego na HRQOL i aktywność codzienną
w dużej serii grupie chorych. Wskazuje ono, że leczenie
profilaktyczne może zmniejszyć indywidualne i społeczne obciążenia
związane z migreną
