Wstęp: Celem niniejszej pracy było przedstawienie systematycznego przeglądu piśmiennictwa
dotyczącego roli echokardiografii obciążeniowej w diagnostyce czynnościowej niedomykalności
zastawki mitralnej.
Metody: Do internetowej bazy danych PubMed wprowadzono następujące słowa kluczowe:
„niedomykalność, mitralna, echokardiografia, obciążeniowa”. Uzyskano 172 pozycje w literaturze
z okresu od 1977 roku do lipca 2007 roku. Po uwzględnieniu kryteriów wykluczających
ostatecznie wykorzystano 18 oryginalnych prac badawczych. Poszczególne publikacje odnosiły
się do różnych grup pacjentów, najczęściej jednak przedstawiały chorych z istotną dysfunkcją
skurczową lewej komory, zwykle o etiologii niedokrwiennej oraz z obecną niedomykalnością
mitralną co najmniej łagodnego stopnia. Wszystkich pacjentów poddano diagnostyce echokardiograficznej
obejmującej badanie spoczynkowe oraz testy obciążeniowe, na przykład próbę
wysiłkową na ergometrze rowerowym lub na bieżni ruchomej, a także próby farmakologiczne.
Wśród licznych wskaźników echokardiograficznych oceniano przede wszystkim objętość fali
zwrotnej (RVol), efektywne pole niedomykalności (ERO), geometrię i funkcję lewej komory
oraz ciśnienie skurczowe w tętnicy płucnej (sPAP).
Wyniki: Zmiany parametrów echokardiograficznych czynnościowej niedomykalności mitralnej
podczas prób obciążeniowych ściśle wiążą się z ryzykiem wystąpienia obrzęku płuc, śmiertelnością,
tolerancją wysiłku oraz stopniem zaawansowania choroby niedokrwiennej serca.
Najważniejszym wskaźnikiem echokardiograficznym jest przyrost ERO o ponad 13 mm2 podczas
wysiłku.
Wnioski: Liczne dane z piśmiennictwa wskazują na istotne znaczenie echokardiografii obciążeniowej
u chorych z czynnościową niedomykalnością mitralną, ze względu na jej dynamiczny
charakter i tym samym możliwość znacznego przyrostu nawet wyjściowo niewielkiej
fali zwrotnej przy zmianie warunków hemodynamicznych, a zwłaszcza obciążenia następczego
lewej komory
