Wstęp. Źle kontrolowana cukrzyca prowadzi do narządowych powikłań tej choroby. Ważnym elementem w zapobieganiu tym powikłaniom jest zmiana stylu życia. Poprzez należyte wyrównanie metaboliczne u chorych na cukrzycę typu 2, u których powikłania już się rozwinęły, można spowolnić ich progresję oraz zapobiec rozwojowi dalszych powikłań. Celem pracy była ocena wpływu stylu życia na wyrównanie metaboliczne cukrzycy oraz na powikłania przewlekłe. Materiał i metody. Badaniem objęto grupę 206 chorych na cukrzycę typu 2 w wieku 30–66 lat i starszych, z czasem trwania choroby do 5 lat. Ostatecznie analizie poddano 183 kompletnie wypełnione kwestionariusze. W przedstawionej pracy jako metodę badawczą zastosowano sondaż diagnostyczny z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza oraz analizę dokumentacji medycznej. Wyniki. Przeprowadzona analiza wyników wykazała, że żaden z pacjentów nie spełniał wszystkich parametrów wyrównania metabolicznego. Zmianę stylu życia po rozpoznaniu cukrzycy deklarowało 86,5% badanych, jednak nie przekładało się to obraz kliniczny choroby ani rzeczywiste nawyki żywieniowe. W badanej grupie występowały powikłania cukrzycowe, które częściej dotyczyły kobiet (55,8%). Najczęstszym powikłaniem była neuropatia. Wnioski. Wiedza respondentów na temat choroby nie jest wykorzystywana w praktyce i nie przekłada się na ich styl życia. Poziom wyrównania cukrzycy wśród badanej populacji nie zależy istotnie od aktywności zawodowej, natomiast w niewielkim stopniu jest zależny od ich zachowań zdrowotnych. Brak wyrównania metabolicznego w cukrzycy skutkuje rozwojem powikłań u badanych
