Pierwotne nowotwory złośliwe kości, czyli mięsaki, występują rzadko i stanowią duże wyzwanie diagnostyczno-terapeutyczne. Według bazy EUROCARE nie stanowią więcej niż 0,2% wszystkich nowotworów złośliwych. Według American Cancer Society ponad 40% pierwotnych nowotworów kości u dorosłych stanowią chrzęstniakomięsaki. W następnej kolejności występują kostniakomięsaki (28%), struniaki (10%), mięsaki Ewinga (8%), złośliwe mięsaki histiocytarne/włókniakomięsaki (4%). Pozostała liczba przypadków obejmuje kilka rodzajów rzadkich nowotworów kości. U dzieci i młodzieży ( < 20. rż.) kostniakomięsaki stanowią 56%, mięsaki Ewinga — 34%, a chrzęstniakomięsaki — tylko 6%. Najlepsze wyniki leczenia mięsaków kości uzyskuje się przy zastosowaniu terapii skojarzonej w ośrodkach wysokospecjalistycznych, co daje choremu największe szanse na wyleczenie oraz uniknięcie niepełnosprawności. Obecnie standardem w postępowaniu chirurgicznym jest leczenie operacyjne oszczędzające kończynę, co pozwala uzyskać dobry efekt funkcjonalny oraz ograniczyć kalectwo chorego. Do metod najczęściej wykorzystywanych obecnie w leczeniu oszczędzającym należą modularne endoprotezy onkologiczne (megaprotezy), endoprotezy rosnące stosowane u dzieci, auto- lub alloprzeszczepy kostne, plastyki rotacyjne, artrodezy dużych stawów, a w niektórych lokalizacjach (bark, miednica) jedynie radykalne resekcje kości. W niniejszej pracy przedstawiono historyczne oraz aktualnie stosowane metody leczenia operacyjnego mięsaków pierwotnych kości
