Wpływ mikroflory jelitowej na skuteczność immunoterapii z wykorzystaniem przeciwciał przeciwko immunologicznym punktom kontroli — opis przypadku i przegląd literatury
Inhibitory immunologicznych punktów kontroli (IPK), do których należą przeciwciała anty-PD-1 i anty-PD-L1, wykazują skuteczność u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) i znacząco wydłużają przeżycie pacjentów. Dotychczas nie zidentyfikowano czynników predykcyjnych, które pozwoliłyby na precyzyjną kwalifikację chorych na nowotwory do immunoterapii. Najlepiej zbadana pod tym względem jest ekspresja cząsteczki PD-L1 na komórkach nowotworowych, której występowanie wiąże się z częstszą odpowiedzią na immunoterapię oraz dłuższym czasem do progresji u chorych poddanych temu leczeniu. Ostatnio pojawiają się doniesienia, że skład mikroflory jelitowej chorego, obecność stanu zapalnego oraz stosowanie antybiotykoterapii przed lub w trakcie immunoterapii mogą mieć wpływ na skuteczność przeciwciał anty-PD-1 lub anty-PD-L1. Zachwianie naturalnej równowagi organizmu w wyniku działania antybiotyków może się wiązać z brakiem stymulacji układu immunologicznego przez antygeny pochodzące z bakterii występujących naturalnie w jelitach. Uzupełnienie mikroflory o niezbędne składniki może poprawić efektywność immunoterapii. Celem na przyszłość staje się opracowanie tzw. probiotyków immunoterapeutycznych, których stosowanie mogłoby wzmocnić efekt immunoterapii chorych na nowotwory
