Ocena metod znieczulenia i wskazań do badania bronchofiberoskopowego u osób w podeszłym wieku

Abstract

Wstęp. Zwiększone ryzyko zachorowania na raka płuca i stale rosnąca zapadalność na przewlekłą obturacyjnąchorobę płuc (POChP) u osób w podeszłym wieku powodują, że bronchofiberoskopia zaczyna odgrywać corazwiększą rolę w diagnostyce i leczeniu chorób płuc w tej grupie wiekowej. Celem badania była ocena metodznieczulenia i wskazań do badań bronchofiberoskopowych u osób w podeszłym wieku, które porównano z osobami< 65. roku życia.Materiał i metody. Retrospektywnie przeanalizowano wyniki badań bronchofiberoskopowych wykonanychu 1018 chorych w 2008 roku.Wyniki. Spośród wszystkich badań bronchofiberoskopowych 1/3 stanowiły badania u osób w podeszłym wieku.Badania bronchofiberoskopowe wykonywano w płytkiej sedacji. Średnie dawki midazolamu i fentanylu były znamienniemniejsze u chorych w podeszłym wieku (p < 0,001). Powikłania występowały stosunkowo rzadko i miałyzazwyczaj niewielkie nasilenie. U chorych w podeszłym wieku najczęściej wykonywano bronchofiberoskopie z powodupodejrzenia guza płuca (30,81%), POChP (14,24%) i zapaleń płuc (12,50%), podczas gdy u osób < 65. roku— z powodu chorób śródmiąższowych (26,26%), podejrzenia procesu nowotworowego (14,84%) i gruźlicy (9,20%).Znamienne różnice w częstości wskazań do bronchofiberoskopii dotyczyły zmian nowotworowych (p < 0,001),POChP (p < 0,001), zapaleń płuc (p = 0,033), chorób śródmiąższowych (p < 0,001) i astmy oskrzelowej (p = 0,001).Wnioski. W podeszłym wieku stosowano znamiennie mniejsze dawki leków znieczulających niż u osób < 65. rokużycia. W grupie tej znamiennie częściej wykonywano badania bronchofiberoskopowe z powodu podejrzenia guzapłuca, POChP oraz zapaleń płuc, podczas gdy u osób < 65. roku życia — z powodu śródmiąższowych chorób płuci astmy oskrzelowej. Wyniki przedstawionych badań wskazują, że bronchofiberoskopia jest bezpieczną metodądiagnostyczną u osób > 65. roku życia, a wiek nie powinien być ograniczeniem w jej stosowaniu