Planowanie ciąży u biorczyni przeszczepionej nerki
umożliwia wybór warunków sprzyjających prawidłowemu
rozwojowi płodu i zmniejsza ryzyko
pogorszenia funkcji lub utraty narządu. Przygotowanie
obejmuje uzyskanie optymalnej i stabilnej
czynności przeszczepu oraz wykluczenie czynnych
infekcji; modyfikacja farmakoterapii polega
na planowym odstawieniu leku o działaniu teratogennym
lub fetotoksycznym lub zamianie na inny. Ze względu na szczególnie wysokie ryzyko powikłań
u matki i noworodka pacjentki powinny pozostawać
pod wnikliwą opieką zarówno transplantologa,
jak i położnika. Według aktualnych poglądów
u kobiet z prawidłową czynnością nerki i prawidłowymi
wartościami ciśnienia tętniczego ciąża nie
wpływa negatywnie na odległe przeżycie przeszczepu
