Współwystępowanie z nadciśnieniem tętniczym chorób układu oddechowego, takich jak
astma oskrzelowa, przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) czy obturacyjny bezdech
podczas snu (OBPS), jest często spotykane i stanowi istotny problem kliniczny. Wdrażając
leczenie hipotensyjne należy więc wziąć pod uwagę możliwy, niekorzystny wpływ
zastosowanej terapii na choroby współistniejące. Niewłaściwy dobór leków może bowiem
spowodować zaostrzenie przebiegu choroby płuc, pogarszając stan ogólny i samopoczucie
pacjenta. Sytuacja taka może również skutkować gorszą współpracą chorego z lekarzem
w zakresie samego leczenia hipotensyjnego, które będzie kojarzone ze zwiększeniem
dolegliwości ze strony układu oddechowego. Zgodnie z aktualnie dostępnymi danymi, najbezpieczniejszymi
lekami stosowanymi w terapii nadciśnienia tętniczego u osób z astmą
lub POChP są antagoniści wapnia, antagoniści receptora angiotensyny II i α1-adrenolityki.
Stosunkowo bezpieczne wydają się także diuretyki i leki blokujące receptory imidazolowe.
Stosowanie natomiast inhibitorów konwertazy angiotensyny i β-adrenolityków
wymaga szczególnej ostrożności. W leczeniu nadciśnienia tętniczego u osób z OBPS obowiązują
ogólne zalecenia dotyczące wyboru leków hipotensyjnych, z pewną przewagą
β-adrenolityków. Należy jednak zwrócić uwagę na konieczność równoległej, skutecznej
terapii samego OBPS, ze względu na dodatkowe działanie obniżające wartości ciśnienia
tętniczego i zwiększenie skuteczności farmakoterapii
