WSTĘP. Celem badania było ustalenie wartości predykcyjnej niemego niedokrwienia mięśnia sercowego (SMI, silent myocardial ischemia) i neuropatii układu autonomicznego
serca (CAN, cardiac autonomic neuropathy) u chorych na cukrzycę bez objawów choroby niedokrwiennej serca.
MATERIAŁ I METODY. Do badania włączono 120 chorych na cukrzycę, którzy nie przebyli zawału serca i u których wcześniej nie rozpoznano dławicy piersiowej, z prawidłowym zapisem elektrokardiograficznym (EKG) z 12 odprowadzeń oraz z co najmniej dwoma dodatkowymi czynnikami ryzyka. Nieme niedokrwienie mięśnia sercowego
rozpoznawano na podstawie elektrokardiograficznej próby wysiłkowej, scyntygrafii mięśnia sercowego z zastosowaniem talu201 po obciążeniu dipirydamolem i 48-godzinnego monitorowania EKG. Neuropatię układu autonomicznego serca wykrywano za pomocą standaryzowanych badań oceniających zmienność rytmu serca. Dokładne dane z trwającej
3-7 lat (średnio 4,5 roku) obserwacji uzyskano od 107 osób.
WYNIKI. U 33 chorych (30,7%) stwierdzono SMI. U 33 spośród 75 zbadanych osób (38,9%) wykryto CAN, a u 11 z nich doszło do poważnych incydentów sercowych. Spośród tych 75 chorych poważne incydenty sercowe występowały podobnie często w grupach SMI+ i SMI- (odpowiednio 6 incydentów u 25 osób vs. 5 u 50 osób), natomiast były znacznie częstsze w grupie CAN+ niż CAN- (odpowiednio 8 u 33 vs. 3 u 42 osób, p = 0,04), z ryzykiem względnym wynoszącym 4,16 (95% CI 1,01-17,19). Największą
częstość analizowanych incydentów obserwowano u chorych z SMI i CAN (u 5 z 10
osób). Po skorygowaniu względem SMI stwierdzono istotną zależność między CAN a
poważnymi incydentami sercowymi (p = 0,04).
WNIOSKI. W przypadku chorych na cukrzycę bez objawów choroby niedokrwiennej serca, CAN wydaje się lepszym parametrem zwiastującym możliwość wystąpienia poważnych
incydentów wieńcowych niż SMI. Ryzyko związane z wystąpieniem CAN jest niezależne od występowania SMI i jest najwyższe, gdy CAN i SMI obserwuje się u tego samego pacjenta.INTRODUCTION. The aim of this study was to determine
the predictive value of silent myocardial ischemia (SMI) and cardiac autonomic neuropathy (CAN)
in asymptomatic diabetic patients.
MATERIAL AND METHODS. We recruited 120 diabetic
patients with no history of myocardial infarction
or angina, a normal 12-lead electrocardiogram (ECG),
and two or more additional risk factors. SMI assessment
was carried out by means of an ECG stress
test, a thallium-201 myocardial scintigraphy with dipyridamole,
and 48-h ECG monitoring. CAN was searched
for by standardized tests evaluating heart
rate variations. Accurate follow-up information for
3–7 years (mean 4.5) was obtained in 107 patients.
RESULTS. There was evidence of SMI in 33 patients
(30.7%). CAN was detected in 33 of the 75 patients
(38.9%) who were tested, and a major cardiac event
occurred in 11 of them. Among these 75 patients,
the proportion of major cardiac events in the SMI+
patients was not significantly higher than that in
the SMI– patients (6 of 25 vs. 5 of 50 patients), whereas
it was significantly higher in the CAN+ patients
than in the CAN– patients (8 of 33 vs. 3 of 42 patients;
P = 0.04), with a relative risk of 4.16 (95% CI
1.01–17.19) and was the highest in the patients with
both SMI and CAN (5 of 10 patients). After adjusting
for SMI, there was a significant association
between CAN and major cardiac events (P = 0.04).
CONCLUSIONS. In asymptomatic diabetic patients,
CAN appears to be a better predictor of major cardiac
events than SMI. The risk linked to CAN appears
to be independent of SMI and is the highest when
CAN is associated with SMI
