U chorych z zachowaną czynnością nerek szeroko
opisywane są zespoły kliniczne związane z insulinoopornością.
Natomiast znaczenie kliniczne insulinooporności
wśród pacjentów z przewlekłą chorobą
nerek w okresie przeddializacyjnym lub leczonych
nerkozastępczo wciąż nie jest wystarczająco wyjaśnione.
Wykazano, że w tej grupie chorych insulinooporność
jest niezależnym silnym predyktorem
śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych.
O ile rozpoczęcie leczenia nerkozastępczego zmniejsza
insulinooporność niezależnie od metody dializoterapii,
to przewlekłe leczenie nerkozastępcze może
sprzyjać rozwojowi insulinooporności. U chorych
leczonych dializą otrzewnową potencjalnym czynnikiem
ryzyka rozwoju insulinooporności jest stałe
obciążenie ustroju wysokim ładunkiem glukozy
stosowanej jako czynnik osmotyczny w standardowych
płynach dializacyjnych.
Forum Nefrologiczne 2011, tom 4, nr 4, 313–31
