Zapadalność na cukrzycę typu 2 wśród współczesnego społeczeństwa ma tendencje wzrostowe i dotyczy coraz młodszych osób. W ostatnich latach coraz częściej zwraca się uwagę na związek pomiędzy współwystępowaniem cukrzycy typu 2 z zaburzeniami snu, a zwłaszcza zespołem jedzenia nocnego (NES, night eating syndrome), który jest charakteryzowany jako dobowe opóźnienie przyjmowania pokarmu z jednoczesnym normalnym rytmem snu. Szacuje się, że rozpowszechnienie NES w cukrzycy typu 2 wynosi około 9,7%. Nadmierna konsumpcja żywności w godzinach nocnych u chorych na cukrzycę typu 2 może się wiązać z wystąpieniem zespołu jedzenia nocnego i negatywnie wpływać na proces terapeutyczny tej grupy pacjentów. Nieprawidłowe zachowania żywieniowe związane z nieprzestrzeganiem diety o niskiej zawartości łatwo przyswajalnych węglowodanów, niska aktywność fizyczna oraz brak systematyczności kontrolowania stężenia glikemii we krwi przyczyniają się do rozregulowania stężenia glukozywe krwi, wzrostu powikłań oraz trudnościw leczeniu. Istotne są zatem diagnostyka NES u tej grupy pacjentów oraz odpowiednia modyfikacja terapii farmakologicznej.The incidence of diabetes type 2 among modernsociety tends to relate to growth and increasinglyyounger people. In recent years, it’s increasing attentionabout the relationship between the interactionof diabetes with sleep disorders, especially thenight-eating syndrome (NES), which can be characterizedas a daily food intake delay of circadianrhythm while normal sleep. NES prevalence of diabetesis approximately 9.7%.Increase of food consumptionat night in patients with type 2 diabetescan be associated with the eating disorders syndromeand have negative influence to the therapeutic processof this group of patients. Abnormal eating behaviorassociated with the observance of dietary witha low content of easily digestible carbohydrates, lowphysical activity, lack of systematic monitoring ofblood glucose levels in the blood can lead to thedisturbance of blood sugar levels, increase complicationsand therapeutic difficulties. It is importanttherefore NES diagnosis in this patient group andthe corresponding modification of drug and nutritionaltherapy. (Diabet. Klin. 2012; 1, 1: 17–24
