Sulodeksyd - miejsce w leczeniu cukrzycowej choroby nerek

Abstract

Obecnie cukrzycowa choroba nerek jest najczęstszą przyczyną przewlekłej niewydolności nerek w krajach rozwiniętych ekonomicznie. Aktualnie leczenie cukrzycowej choroby nerek, mające na celu zwolnienie progresji tej choroby do stadium krańcowej niewydolności nerek, polega przede wszystkim na optymalnym wyrównaniu cukrzycy i zaburzeń gospodarki lipidowej oraz ciśnienia tętniczego w celu zmniejszenia albuminurii lub białkomoczu przy zastosowaniu leków przeciwnadciśnieniowych i statyn oraz leków hamujących układ RAA, takich jak inhibitory konwertazy angiotensyny i antagoniści receptora angiotensyny II. Od kilkunastu lat w leczeniu nerkowych powikłań cukrzycy stosuje się także glikozaminoglikany, których przedstawicielem jest sulodeksyd. Dotychczas nie wyjaśniono ostatecznie działania nefroprotekcyjnego sulodeksydu. Uważa się, że ten lek przywraca prawidłowy, ujemny ładunek elektryczny w błonie podstawnej kłębuszków nerkowych oraz zmniejsza wydzielanie czynników wzrostowych i cytokin. W badaniach klinicznych wykazano, że kilkumiesięczne leczenie sulodeksydem osób z cukrzycową chorobą nerek powoduje istotne zmniejszenie albuminurii. W dwóch opublikowanych niedawno większych badaniach klinicznych nie potwierdzono jednak jednoznacznie korzystnego wpływu zwłaszcza małych dawek suledeksydu na wydalanie albumin z moczem u osób z cukrzycową chorobą nerek. Zatem szczególnie ważne dla dalszych zastosowań tego leku będą uzyskane wyniki aktualnie trwającego badania SUN-Macro-Trial ze względu na dużą liczbę chorych, którzy zostaną włączeni do tego badania, długi czas obserwacji oraz punkty końcowe, takie jak: wystąpienie schyłkowej niewydolności nerek, podwojenie kreatyninemii i śmiertelność całkowita