Ze względu na cechy konstrukcyjne glukometrów,
oznaczania glukozy metodami suchej chemii i odrębności
materiału, jakim jest pełna krew włośniczkowa,
ten sposób pomiaru glikemii jest narażony na
wiele czynników zakłócających. Można je podzielić
na endogenne (hematokryt, pH krwi, pO2 krwi oraz
obecne we krwi substancje, jak mocznik, kreatynina,
kwas moczowy itp.) oraz egzogenne (inne sacharydy,
jak maltoza, ksyloza oraz leki i ich metabolity).
W związku z zakłócającym działaniem skrajnych
wartości hematokrytu oraz pH krwi sugeruje się, żeby
w takich sytuacjach klinicznych nie używać glukometrów
do pomiaru stężenia glukozy we krwi. Interferencje
substancji endogennych i egzogennych są
zależne od stosowanej metody oznaczania glukozy
oraz techniki pomiarowej. Nieswoiste interferencje są
istotną przyczyną błędów pomiarów przy użyciu glukometrów
i powinny być brane pod uwagę zawsze,
gdy jest stwierdzany błąd przekraczający wartość
dopuszczalną. Obecnie górna granica dopuszczalnego
błędu glukometru mieści się według różnych rekomendacji
w zakresie 5–20% i ciągle jest przedmiotem
dyskusji. (Diabet. Prakt. 2010; 11, 3: 75–79)Because of the construction features of blood glucose
meters, glucose assays by dry chemistry methods and
distinctiveness of the sample material, which is whole
capillary blood, glucose measurement thus are
exposed to a number of interfering factors. They can
be divided into endogenous (hematocrit, blood pH,
pO2, and the presence of substances, such as urea,
creatinine, uric acid, etc.) and exogenous (other
carbohydrates, such as maltose, xylose, and drugs
and their metabolites). Because of the distorting
effect of extreme hematocrit values and blood pH, it is
suggested that in such clinical situations glucose
meters should not be used to measure blood glucose.
Interference of endogenous and exogenous substances
are dependent on the method of glucose assay and
measurement technique used. Nonspecific interference
is a major cause of measurement errors when using
blood glucose meters and should be taken into account
whenever an error exceeding the allowable limit is
observed. Currently, the upper limit of allowable meter
error is according to various recommendations in the
range of of 5–20% and is still under discussion. (Diabet.
Prakt. 2010; 11, 3: 75–79
