The aim of this paper was to describe the effects of physical activity on the functioning of schizophrenia patients.To this end, a critical review of literature was made and the current state of knowledge systematized. To highlightthe importance of contemporary research trends, a panel of experts from the European Psychiatric Associationreviewed available literature and issued a guidance on physical activity in the treatment of patients with severemental illness.Due to the effect of antipsychotic treatment, low physical activity, and/or somatic comorbidity, life expectancy ofschizophrenia patients is estimated as 10–20 years shorter compared to the general population, with 4-fold higherincidence of metabolic and 2- to 3-fold higher incidence of cardiovascular diseases. Regular physical exercisealongside psychological and dietary interventions are reported to improve parameters of the metabolic syndromeand cardiovascular fitness. It is of note that moderate and high intensity training constitute attractive forms ofadjuvant therapy available to practically all patients, adjustable to their age, performance and preferences. Dueto its effects on increasing hippocampal volume, physical activity also affects cognitive performance and positiveand negative symptoms of schizophrenia.It is expected that future research findings and high-quality clinical trials will help create practical recommendationsfor training programs of optimal length and form of aerobic exercise for patients suffering from schizophrenia.The necessary practical approach is to raise patient awareness that physical exercise is an effective preventivemeasure against complications of somatic comorbidities and improving life expectancy and its quality.Celem artykułu było opisanie wpływu wysiłku fizycznego na funkcjonowanie osób cierpiących na choroby psychiczne. Poddano krytycznemu przeglądowi literaturę dotyczącą tej kwestii oraz usystematyzowano aktualny stan wiedzy. Efektem pracy grona ekspertów Europejskiego Towarzystwa Psychiatrycznego było wydanie w jesienią 2018 roku zaleceń dotyczących stosowania wysiłku fizycznego w leczeniu pacjentów z chorobami psychicznymi. Chorzy na schizofrenię żyją o około 10-20 lat krócej od populacji ogólnej, przy czym zapadalność na choroby metaboliczne jest około 4–krotnie, a na choroby sercowo naczyniowe - 2-3 krotnie większa. Tłumaczy się to niską aktywnością fizyczną, złą dietą, brakiem dbałości o właściwe leczenie schorzeń somatycznych, ale także efektami ubocznymi leków przeciwpsychotycznych. Dobrze udokumentowany jest fakt, że regularny wysiłek fizyczny wraz z oddziaływaniami psychoedukacyjnymi i dietą może prowadzić do poprawy parametrów zespołu metabolicznego oraz wydolności sercowo - naczyniowej. Należy zaznaczyć, że trening o umiarkowanej i wysokiej intensywności jest atrakcyjną formą skojarzonego leczenia, dostępnego praktycznie dla każdego pacjenta, ze względu na szeroki wachlarz możliwości dostosowania treningu do wieku, wydolności i upodobań chorego. Aktywność fizyczna ma udowodniony pozytywny wpływ na funkcje poznawcze oraz pomaga w redukcji objawów w schizofrenii poprzez wpływ na hipokamp. Oczekuje się, że wyniki badań oraz wysokiej jakości badania kliniczne pomogą w przyszłości w stworzeniu praktycznych zaleceń dotyczących programu treningowego o optymalnej długości i formie ćwiczeń aerobowych dla pacjentów cierpiących na schizofrenię. Niezbędne jest również prowadzenie psychoedukacji w kierunku podnoszenia świadomości pacjentów, że wysiłek fizyczny jest skuteczną formą wspomagania leczenia schizofrenii oraz poprawy jakości i długości życia
