WSTĘP. Celem pracy była ocena bezpieczeństwa skuteczności stosowania pompy
insulinowej u dzieci młodzieży chorych na cukrzycę typu 1.
MATERIAŁ I METODY. Do badania włączono 95 dzieci, które rozpoczęły stosowanie
pompy insulinowej w Johns Hopkins Hospital w okresie od stycznia 1990 do grudnia
2000 roku. Średni wiek badanych wynosił 12,0 lat (przedział 4–18 lat); 29% badanych
było poniżej 10 roku życia. Dane zebrano z dokumentacji medycznej, począwszy od
okresu 6–12 miesięcy przed zastosowaniem terapii pompą insulinową. Średni czas
obserwacji wynosił 28 miesięcy.
WYNIKI. Zaobserwowano niewielkie, lecz znamienne statystycznie obniżenie
stężenia HbA1c w 3.–6. miesiącu terapii (7,7% vs. 7,5%, p = 0,03). W czasie dalszej
obserwacji stężenie to stopniowo zwiększało się i pozostało podwyższone po roku, jednak na to zjawisko wpływał wiek badanych i czas trwania cukrzycy. Obie wymienione zmienne wiązały się z wyższym stężeniem HbA1c. Po uwzględnieniu wieku i czasu
trwania cukrzycy średnie stężenie HbA1c po rozpoczęciu terapii pompą
insulinową było znamiennie niższe niż przed jej zastosowaniem (7,7% vs. 8,1%,
p < 0,001). Częstość powikłań (kwasica ketonowa, interwencje w izbie przyjęć)
była podobna przed i po rozpoczęciu leczenia. Zaobserwowano mniej incydentów hipoglikemii
po rozpoczęciu terapii (12 vs. 17, współczynnik częstości = 0,46; 95% CI
0,21–1,01).
WNIOSKI. Badanie to sugeruje, że stosowanie pompy insulinowej jest bezpieczną
i skuteczną metodą leczenia u wybranych dzieci chorych na cukrzycę typu 1.INTRODUCTION. To evaluate the safety and effectiveness of insulin pump
therapy in children and adolescents with type 1 diabetes.
MATERIAL AND METHODS. All 95 patients who began insulin pump therapy at Johns
Hopkins Hospital between January 1990 and December 2000 were included in the study.
The mean age was 12.0 years (range 4–18), and 29% of the patients were < 10 years
old. Data were obtained by chart review beginning 6–12 months before pump start.
The median duration of follow-up was 28 months.
RESULTS. There was a small but significant decrease in HbA1c
at 3–6 months after pump start (7.7% vs. 7.5%; P = 0.03). HbA1c
levels then gradually increased and remained elevated after 1 year of followup;
however, this association was confounded by age and diabetes duration, both of
which were associated with higher HbA1c levels. After adjusting for duration and
age, mean HbA1c after pump start was significantly lower than before pump start
(7.7% vs. 8.1%; P < 0.001). The number of medical complications
(diabetic ketoacidosis, emergency department visits) was similar before and after
pump start. There were fewer hypoglycemic events after pump start (12 vs.
17, rate ratio 0.46, 95% CI 0.21–1.01).
CONCLUSIONS. This study suggests that pump therapy is safe and effective
in selected children and adolescents with type 1 diabetes
