Głównym celem torakochirurgicznych zabiegów paliatywnych jest utrzymanie na odpowiednim poziomie
lub poprawa jakości życia. Duszność jest jednym z najczęstszych objawów, który może ograniczyć codzienną
aktywność życiową człowieka.
U chorych na nowotwór złośliwy duszność może być spowodowana między innymi nawracającym wysiękiem
opłucnowym lub zwężeniem dróg oddechowych, które należą do głównych wskazań do paliatywnych
interwencji torakochirurgicznych.
Współczesne leczenie nowotworowego wysięku opłucnowego polega na powtarzaniu punkcji odbarczających
jamy opłucnej, drenażu opłucnej z następową pleurodezą, zastosowaniu tunelizowanego cewnika
opłucnowego lub przeprowadzeniu zabiegu pleurodezy metodą wideotorakoskopową.
Przywrócenie drożności dróg oddechowych i ich protezowanie jest metodą alternatywną leczenia zwężenia
dróg oddechowych, gdy zmiana nie może być radykalnie usunięta. Poszerzenie dróg oddechowych, mechaniczne
usunięcie części guza, zastosowanie krioterapii, plazmowej koagulacji argonowej czy lasera to typowe
metody przywracania drożności tchawicy lub oskrzeli. Uzyskaną drożność utrzymuje się za pomocą
protez wewnątrzoskrzelowych, które umieszcza się w nowo wytworzonym kanale.
Zarówno leczenie nawrotowego wysięku opłucnowego, jak i protezowanie dróg oddechowych mogą być
bezpieczne. Umożliwiają znamienne zmniejszenie objawów duszności u chorych i wydłużenie im życia
