Choroba von Willebranda (VWD) jest najczęstszą wrodzoną skazą krwotoczną, występującą
u około 0,1–1% osób ogólnej populacji. Dziedziczy się autosomalnie, występuje u kobiet
i mężczyzn. Przyczyną VWD jest niedobór lub upośledzenie funkcji czynnika von Willebranda
(VWF), objawiający się samoistnymi i pourazowymi krwotokami z błon śluzowych i krwawieniami
do tkanek miękkich. Najczęstszym objawem VWD u kobiet jest krwotoczna miesiączka.
Kobiety z VWD są obarczone zwiększonym ryzykiem rozwoju krwotocznej torbieli jajnika,
a prawdopodobnie także endometriozy. Niektórzy autorzy sugerują, że u kobiet z VWD częściej
niż u kobiet ogólnej populacji występują samoistne poronienia. Kobiety z VWD są także
w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia krwotoku poporodowego. Celem obecnej pracy jest
omówienie leczenia ginekologiczno-położniczych powikłań choroby von Willebranda
