Wstęp: Zatorowość płucna jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia. Stanowi trzeci z kolei, po zawale
serca i udarze mózgu, powód zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych. Różnorodność i nasilenie objawów sugerują często inną przyczynę ciężkiego stanu chorego i mogą powodować trudności oraz opóźnienie prawidłowego rozpoznania i rozpoczęcia właściwego leczenia. W diagnostyce różnicowej zatorowości płucnej należy brać pod uwagę między innymi ostry zespół wieńcowy, zapalenie płuc, zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, astmę oskrzelową, odmę opłucnową, tamponadę serca, rozwarstwienie aorty oraz inne schorzenia.
Opis przypadku: Pacjent, 67-letni mężczyzna, został przekazany do Kliniki Kardiologii w ramach ostrego
dyżuru z rozpoznaniem ostrego zespołu wieńcowego bez uniesienia odcinka ST. Stan ogólny chorego w chwili przyjęcia był bardzo ciężki, pacjent był osłabiony, z utrudnionym kontaktem słownym, skarżył się na ból w górnej połowie klatki piersiowej oraz duszności. Na podstawie całości obrazu klinicznego i wyników przeprowadzonych badań dodatkowych w izbie przyjęć u chorego podejrzewano zatorowość
płucną. Rozpoznanie choroby potwierdzono na podstawie uwidocznienia charakterystycznych zmian w wykonanych badaniach obrazowych: echokardiografii i tomografii komputerowej. Umożliwiło to szybkie zastosowanie właściwego algorytmu postępowania. Obecnie chory pozostaje pod opieką ambulatoryjną
przyklinicznej poradni kardiologicznej i kardiochirurgicznej.
Wnioski: Historia opisanego przypadku zatorowości płucnej dowodzi realnych trudności w rozpoznawaniu
tej jednostki chorobowej, która może przybierać obraz kliniczny imitujący różne schorzenia. Pomyślne wyniki leczenia chorego z zatorowością płucną w klinice dowodzą ogromnej roli czynnika czasowego, jak i posiadanych możliwości diagnostyczno-leczniczych, a tym samym zasadności niezwłocznego przekazywania tych pacjentów do ośrodków specjalistycznych.
Chirurgia Polska 2010, 12, 2, 103–111Background: Pulmonary embolism (PE) is a life-threatening condition. It is the third leading cause of cardiovascular-related deaths after myocardial infarction and cerebral stroke. The diversity and intensity of PE symptoms often suggest another cause of gravity of patient’s condition; this can create problems and delays in correctly diagnosing and starting suitable treatment of PE. Differential diagnosis of pulmonary embolism requires taking into consideration acute coronary syndrome, pneumonia, exacerbation of chronic obturatory pulmonary disease, bronchial asthma, pneumothorax, cardiac tamponade and aortic dissection.
Case description: A 67 year-old man was air-lifted from a regional hospital to the emergency room at the Clinic of Cardiology, Medical University of Silesia in Katowice. He had been diagnosed with acute coronary
syndrome without ST segment elevation. The patient’s condition at admission was very serious; he presented with general weakness, difficulties in verbal communication, upper chest pain, and considerable dyspnea. Total clinical picture and additional tests performed at the emergency room indicated pulmonary embolism. The PE diagnosis was confirmed based on characteristic changes visualized by
echocardiographic and CT scans; appropriate treatment was then initiated. Currently, the patient is under cardiological ambulatory care.
Conclusions: The described case of pulmonary embolism presents an example of actual difficulties experienced when diagnosing this disease unit since its clinical picture can imitate various other conditions. The successful treatment of a pulmonary embolism patient at the Center of Cardiology underscores the paramount
role of the time factor and diagnostic/treatment capabilities in such an outcome. It demonstrates the
relevance of prompt transfer of such patients to facilities offering specialized treatment.
Polish Surgery 2010, 12, 2, 103–11
