Wstęp: Zależność od stymulatora (PD) można zdefiniować jako ryzyko poważnego uszczerbku
na zdrowiu lub śmierci z powodu nagłej awarii stymulatora, będące bardziej niebezpieczne niż
postępujący spadek częstości akcji serca. Celem niniejszego badania była ocena częstości występowania
PD w ciągu długoterminowej obserwacji po implantacji układu stymulującego serce.
Metody i wyniki: Badaniem objęto 3638 pacjentów (średni wiek 65,3 ± 10,2 roku). Wskazaniami
do stymulacji były: zespół chorej zatoki (SSS) u 1315 osób, blok przedsionkowo-komorowy
(AVB) u 1482 badanych, AVB i SSS u 478 chorych oraz migotanie przedsionków
(AF) z bradykardią u 363 pacjentów. średni okres obserwacji wynosił 4,8 ± 1,8 roku. Zależność od stymulatora definiowano jako brak własnego rytmu podczas stymulacji na poziomie
30 uderzeń/min oraz po wyłączeniu stymulatora. Jeżeli nastąpił rozwój jakichkolwiek znamiennych
objawów bradykardii lub nie pojawił się zasadniczy rytm (asystolia > 5 s), wznawiano
stymulację. Zależność od stymulatora obserwowano u 76 (2,1%) spośród 3638 pacjent
ów. W tej podgrupie wskazaniami do stymulacji były: SSS u 8 osób (0,6% z 1315), AVB
u 52 badanych (3,5% z 1482), SSS i AVB u 15 chorych (3,1% z 478) oraz AF z bradykardią
u 1 pacjenta (0,3% z 363). U chorych z AVB częstość występowania PD była znamiennie
większa niż u pacjentów z SSS lub AF (odpowiednio p < 0,001 i p < 0,005). Zawał serca
stwierdzono u 139 chorych, a u 106 osób zastosowano tymczasową stymulację przed wszczepieniem
stymulatora. W większości byli to pacjenci zależni od stymulatora (p < 0,001).
Wnioski: W niniejszym badaniu PD stwierdzano bardzo rzadko (u 2,1% wszystkich badanych).
U chorych z AVB częstość występowania PD jest znamiennie większa niż u pacjentów
z SSS lub AF. Czasowa stymulacja przed wszczepieniem stymulatora oraz wcześniejszy zawał
serca wskazują na pacjentów, u których istnieje ryzyko powstania PD. (Folia Cardiologica
Excerpta 2007; 2: 75–79
