Wstęp: Celem pracy było poszukiwanie optymalnego czasu trwania
testu pochyleniowego z nitrogliceryną (TTNTG) oraz ocena zależności między długością
badania a jego przydatnością w rozpoznawaniu chorych z omdleniami wazowagalnymi
(VVS).
Materiał i metody: Badaniom poddano grupę 246 chorych (130 kobiet
i 116 mężczyzn), w średnim wieku odpowiednio 39,7 ± 16,5 oraz 35,7 ± 17,6 lat
(p > 0,06), z co najmniej dwoma incydentami omdleń w wywiadzie w okresie ostatnich
6 miesięcy. Pełny protokół badania składał się z 15-minutowej fazy odpoczynku
(pozycja pozioma), 15-minutowego okresu pozycji pod kątem 60° (TTP), po zakończeniu
którego podjęzykowo podawano 250 µg NTG, kontynuując pochylenie przez kolejnych
15 min. Typ reakcji omdleniowej definiowano na podstawie kryteriów klasyfikacji
VASIS.
Wyniki: TTP wywołał omdlenie u 36 osób (14%), a podanie
NTG spowodowało utratę przytomności u kolejnych 122 chorych (50%). Nieuwzględnienie
23 chorych (9%) z wygórowaną odpowiedzią na NTG (ExNTG), zredukowało
liczbę pacjentów, u których przyczynę utraty przytomności rozpoznano za pomocą
TT, do 135 osób, czyli 55% ogółu badanych. W żadnym z etapów badania nie wykazano
zależności między czasem wystąpienia omdlenia (TOS) a wiekiem badanych, ich płcią
oraz częstością występowania poszczególnych typów VVS. W podobnej analizie przeprowadzonej
dla pełnego czasu badania wykazano jednak, że TOS w grupie chorych z mieszanym
typem VVS (Mx) był istotnie dłuższy od wartości uzyskanych w grupie pacjentów
z wazo- (VD) i kardiodepresyjnym (CI) typem VVS - odpowiednio: 19,9 ± 5,7 min
vs. 13,1 ± 8,4 min (p < 0,002) oraz 19,9 ± 5,7 min vs. 16,6 ± 6,7 min (p < 0,05).
Najwięcej wyników dodatnich - 93/158 (59%) zanotowano między 19 a 23 minutą pochylenia.
Było to: 59 reakcji typu Mx (64%), 3 odpowiedzi VD (3%), 17 omdleń CI (18%) oraz
14 reakcji ExNTG (15%). Po 25 minucie pionizacji dodatni wynik testu uzyskano
u 9 chorych (6%), spośród których 7 reprezentowało typ Mx VVS (78%), 1- typ CI
(11%) oraz 1 - reakcję ExNTG (11%).
Wnioski: Wyniki pracy wskazują, że skrócenie biernej fazy TTNTG
do 15 min zachowuje jego wysoką czułość. Natomiast ograniczenie czasu trwania
fazy lekowej testu poniżej 15 min wiąże się ze znaczącym klinicznie obniżeniem
czułości badania oraz zachwianiem proporcji w częstości występowania poszczególnych
typów VVS. (Folia Cardiol. 2003; 10: 71-76
