Wstęp: W pracy przedstawiono wyniki działania magnetoterapii na czynność
serca pacjentów, u których prowadzono w warunkach klinicznych lecznicze zabiegi
rehabilitacyjne po przebytych wcześniej urazach kręgosłupa lędźwiowego oraz stawów
biodrowych.
Materiał i metody: Stosowano przewidziane w takich przypadkach sinusoidalnie
zmienne pola magnetyczne o następujących parametrach: indukcja 0,3 mT, częstotliwość
30 Hz (w rehabilitacji kręgosłupa lędźwiowego) oraz odpowiednio: 0,5 mT i 50 Hz
(w rehabilitacji stawów biodrowych). Ocenę przeprowadzono na podstawie analizy
nieliniowych parametrów krzywych obrazujących akcję serca: eksponent skalowania,
które wyznaczono metodą DFA (detrended fluctuation analysis), diagramów
Poincarego i entropii. Parametry te wyznaczono z pomiarów sygnałów fonokardiograficznych
i elektrokardiograficznych, przeprowadzonych w trakcie działania pola magnetycznego
oraz w 5-minutowych okresach bezpośrednio przed jego zastosowaniem i po nim.
Wyniki i wnioski: W analizie otrzymanych wyników nie stwierdzono istotnych
różnic pomiędzy rezultatami pomiarów na podstawie fonokardiogramu, jakie miały
miejsce w trakcie działania pola magnetycznego oraz przed jego zastosowaniem i
po tym okresie. Podobne wnioski dotyczą również analizy EKG zarejestrowanego przed
magnetoterapią i po jej zastosowaniu. (Folia Cardiol. 2003; 10: 695–700
