Wstęp: Celem pracy jest przedstawienie doświadczenia autorów w interwencyjnym
leczeniu wrodzonej i pooperacyjnej koarktacji aorty.
Materiał i metody: Badania przeprowadzono w grupie 20 dzieci z wrodzoną
koarktacją aorty (w wieku 95,75 ± 71,78 miesiąca; śr. 114 miesięcy, przedział
wieku: 11 dni – 18 lat) i 26 dzieci z pooperacyjną koarktacją (w wieku 47,72 ±
63,83 miesiąca, śr. 8 miesięcy, przedział wieku: 28 dni – 16 lat). Zabiegi wykonywano
w znieczuleniu ogólnym, z dostępu od strony tętnicy udowej. Średnica balonu nie
przekraczała średnicy aorty zstępującej na poziomie przepony.
Wyniki: W grupie pacjentów z wrodzoną koarktacją aorty bezpośredni gradient
skurczowy przez miejsce zwężenia w grupie 20 pacjentów obniżył się z 38,27 ± 18,76
mm Hg do 14,09 ± 14,89 mm Hg (p < 0,001). Trzy noworodki i dwoje niemowląt w wieku
poniżej 6 miesiąca życia zakwalifikowano do zabiegu angioplastyki z powodu ciężkiego
stanu ogólnego (u 2 z nich ponadto odnotowano hipoplazję łuku poprzecznego). U
3 z nich wynik bezpośredni i w okresie ponad 12-miesięcznej obserwacji był dobry.
U pozostałych 2 z hipoplazją łuku poprzecznego w kilka miesięcy później wykonano
zabieg operacyjny z dobrym efektem. Spośród 15 pacjentów > 1 rż. u 8 (53,33%)
wynik angioplastyki był dobry - u tych chorych nie odnotowano nadciśnienia tętniczego,
nie było również konieczne leczenie. U jednego pacjenta po nieskutecznej angioplastyce
założono z dobrym efektem hemodynamicznym stent CP. Trzech chorych z hipoplazją
cieśni jest w trakcie cyklu kolejnych angioplastyk, stopniowo przygotowujących
ścianę aorty do założenia stentu. U 3 pacjentów > 10 rż. wystąpił tętniak aorty
i w efekcie został założony stent pokryty (covered stent). W grupie pacjentów
z pooperacyjną koarktacją aorty bezpośredni gradient skurczowy przez miejsce zwężenia
obniżył się z 42,52 ± 17,96 do 15,01 ± 14,91; p < 0,001. Z grupy 26 osób u 22
(84,61%) efekt balonowej angioplastyki był dobry. U 20 pacjentów nie jest konieczne
stosowanie leków hipotensyjnych, u 2 nadciśnienie tętnicze jest w pełni kontrolowane
jednym lekiem. U 4 osób (15,38%) z powodu nieefektywnej angioplastyki założono
stent, uzyskując dobry efekt hemodynamiczny.
Wnioski: We wrodzonej koarktacji aorty leczenie interwencyjne jest alternatywne
do leczenia chirurgicznego. U noworodków i niemowląt decyzję o wykonaniu angioplastyki
balonowej powinno się podejmować indywidualnie w zależności od stanu pacjenta:
angioplastyka balonowa wrodzonej koarktacji aorty bez towarzyszącej hipoplazji
łuku u pacjentów w wieku powyżej roku jest metodą skuteczną; angioplastyka balonowa
wrodzonej koarktacji aorty u pacjentów w wieku ponad 10 lat może spowodować wystąpienie
tętniaka aorty; angioplastyka balonowa skrajnie ciasnej koarktacji aorty może być pierwszym etapem przygotowania
ściany aorty do założenia stentu; angioplastyka balonowa pooperacyjnej koarktacji aorty jako
leczenie z wyboru jest metodą bezpieczną i skuteczną. (Folia Cardiol. 2004; 11: 205–211