Wraz z rozwojem techniki medycznej co roku rośnie liczba wszczepialnych urządzeń kontrolujących
rytm serca. Zwiększa się również stopień komplikacji implantowanych urządzeń, co
w połączeniu z pojawianiem się w codziennym życiu oraz środowisku zawodowym i szpitalnym
coraz to nowych emiterów zakłóceń elektromagnetycznych sprawia, że problem ewentualnych
interferencji między tymi urządzeniami a środowiskiem zewnętrznym jest coraz bardziej
istotny. Do najczęstszych reakcji urządzenia wszczepialnego na zewnętrzne zakłócenia elektromagnetyczne
należą: wyhamowanie lub wytworzenie pojedynczego pobudzenia, całkowite
zahamowanie stymulacji, przejście do trybu stymulacji awaryjnej oraz zwiększenie częstości
rytmu lub nieprawidłowa częstość rytmu. Możliwe źródła zakłóceń elektromagnetycznych
można podzielić na: wewnątrzszpitalne, środowiskowe i zawodowe. W pierwszej grupie do
najczęściej spotykanych urządzeń medycznych emitujących zakłócenia elektromagnetyczne
należą: magnetyczny rezonans jądrowy oraz urządzenia do diatermii i radioterapii. W środowisku
zewnątrzszpitalnym najczęściej spotykanym źródłami interferencji elektromagnetycznych
są telefony komórkowe oraz systemy zabezpieczenia przed kradzieżą. W niniejszej pracy
omówiono aktualny stan wiedzy na temat możliwych interferencji oraz ich konsekwencji
klinicznych. (Folia Cardiol. 2005; 12: 261–272
