Wstęp: Celem niniejszej pracy jest analiza wpływu samooceny pacjentów w zakresie wiedzy
o chorobie wieńcowej na skuteczność edukacji zdrowotnej u osób z ostrym zawałem serca.
Metody: Badaną grupę stanowiło 146 kolejnych chorych leczonych metodą pierwotnej interwencji
wieńcowej z powodu ostrego zawału serca. W całej badanej grupie w trakcie hospitalizacji prowadzono
edukację zdrowotną na podstawie specjalnie przygotowanych broszur. Pacjentów podzielono
na grupy w zależności od deklarowanego poziomu wiedzy na temat objawów i profilaktyki choroby
niedokrwiennej serca (wiedza wystarczająca, wiedza niewystarczająca, brak wiedzy). Wiedzę
pacjentów oceniano na podstawie badania ankietowego na początku i pod koniec hospitalizacji.
Wyniki: W trakcie hospitalizacji w całej badanej populacji odnotowano niewielki, ale istotny
przyrost wiedzy mierzony liczbą poprawnych odpowiedzi (0,85 ± 3,95; tj. 8,7%; p = 0,01).
Ocena wiedzy o objawach choroby wieńcowej wykazała znamienny statystycznie przyrost tylko
w grupie deklarującej wiedzę niewystarczającą (p = 0,02), chociaż w grupie deklarującej
wyjściowo brak wiedzy przyrost liczby poprawnych odpowiedzi w wartościach bezwzględnych
był prawie 3-krotnie wyższy. Brak znamienności w tej grupie zapewne był spowodowany jej
małą liczebnością (n = 9). Analiza skuteczności edukacji zdrowotnej w zależności od samooceny
chorych w zakresie wiedzy dotyczącej profilaktyki choroby niedokrwiennej serca wykazała
przyrost liczby prawidłowych odpowiedzi we wszystkich 3 grupach pacjentów, jednak
w grupie deklarującej wystarczającą wiedzę nie był on znamienny.
Wnioski: Podsumowując, należy podkreślić, że efektywne prowadzenie edukacji zdrowotnej
u chorych po zawale serca jest niezwykle trudne. Skuteczność edukacji zdrowotnej zależy od
wielu czynników, wśród których umiejętność samooceny, ściśle związana z motywacją, odgrywa
istotną rolę
