Pomimo istotnego postępu w metodach rewaskularyzacji oraz farmakoterapii znacząca grupa
pacjentów z dławicą piersiową cierpi z powodu utrzymujących się objawów choroby. Celem
niniejszej pracy było zdefiniowanie chorych z lekooporną dławicą piersiową (RAP) i przedstawienie
obecnie dostępnych metod terapeutycznych, które stosuje się w leczeniu tej choroby.
Lekooporna dławica piersiowa jako jednostka chorobowa została zdefiniowana, a przedmiotem
dyskusji są obecnie alternatywne metody leczenia farmakologicznego. W pracy szczegółowo
przedstawiono najnowsze możliwości terapeutyczne przydatne w leczeniu pacjentów z RAP.
Spośród wielu narzędzi farmakologicznego i nieinwazyjnego leczenia chorych z RAP na uwagę
zasługuje ranolazyna. Jest ona nowym lekiem, który w połączeniu z amlodypiną, lekami beta-
-adrenolitycznymi czy azotanami znajduje zastosowanie w terapii przewlekłej dławicy. Kontrapulsacja
zewnętrzna jako inna metoda leczenia nie tylko łagodzi objawy, lecz również w dłuższym
okresie poprawia działanie lewej komory serca. Ponadto w randomizowanych badaniach
wykazano przydatność neurostymulacji w zmniejszaniu nasilenia dolegliwości dławicowych.
Przezmięśniowa laserowa rewaskularyzacja serca jest dostępną od dwóch dekad inwazyjną
metodą leczenia RAP. Rewaskularyzacja za pomocą fali uderzeniowej, terapia genowa i przezskórna
arterializacja żył wieńcowych są wciąż w fazie badań. (Folia Cardiologica Excerpta
2011; 6, 4: 217–226
