Wstęp: Zasadniczym postępowaniem w ostrych zespołach wieńcowych z przetrwałym
uniesieniem odcinka ST jest jak najszybsze przywrócenie przepływu krwi w zamkniętej
tętnicy wieńcowej. Obecnie w takich przypadkach coraz częściej wykorzystuje się
metodę pierwotnej przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI, percutaneous coronary
intervention), która wypiera dotychczas powszechnie stosowane leczenie fibrynolityczne.
Celem pracy była ocena wyników szpitalnych terapii trombolitycznej wśród chorych
z ostrym zespołem wieńcowym (ACS) z przetrwałym uniesieniem ST, których nie kwalifikowano
do pierwotnej PCI.
Materiał i metody: Analizie poddano wyniki leczenia ACS w 15 ośrodkach
kardiologicznych na terenie Mazowsza. Głównym złożonym kryterium oceny było wystąpienie
zgonu z powodu choroby wieńcowej, rozpoznanie ponownego zawału serca i/lub wystąpienie
udaru mózgu w trakcie obecnej hospitalizacji w grupie chorych leczonych fibrynolitycznie.
Wyniki: Na podstawie uzyskanych wyników ustalono, że w 2002 r. na terenie
Mazowsza hospitalizowano 4955 chorych z ACS, w tym 41,3% przypadków stanowiły
ACS z uniesieniem ST. Analiza wykazała, iż obecnie częściej niż w 2001 r. kierowano
chorych na leczenie za pomocą pierwotnej PCI (62,5% vs. 53,0%), a rzadziej stosowano
terapię trombolityczną (17,7% vs. 21,0%). W 2002 r. zmniejszyła się również liczba
chorych z ACS z uniesieniem ST, u których nie podjęto próby reperfuzji (19,7 vs.
26,0%). Z analizy wynika również, że wśród chorych leczonych fibrynolitycznie
złożone kryterium oceny, podobnie jak śmiertelność szpitalna, występowały częściej
niż w 2001 roku - odpowiednio 24,2% vs. 20,1% i 15,7% vs. 11,7% przypadków. Jednak
nie były to różnice znamienne. Natomiast częstość przypadków udaru mózgu zwiększyła
się istotnie z 2,3% w 2001 r. do 5,0% w 2002 r.
Wnioski: W województwie mazowieckim chorych z ACS z uniesieniem ST częściej
kierowano na leczenie za pomocą pierwotnej PCI, niż stosowano u nich terapię fibrynolityczną.
Pogarszające się wyniki leczenia trombolitycznego w latach 2001-2002 były rezultatem
m.in. wydłużenia czasu dotarcia pacjenta do szpitala. Zmniejszenie liczby pacjentów,
u których nie podjęto próby reperfuzji, jest wynikiem rozpowszechnienia pierwotnej
PCI i stosowania leczenia fibrynolitycznego. (Folia Cardiol. 2004; 11: 9-17
