Wstęp: Celem niniejszego badania była ocena związku między świeżo wykrytym (new onset)
epizodem migotania przedsionków (AF, atrial fibrillation) a leczeniem szpitalnym i śmiertelnością
u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym przyjętych do ośrodków pozbawionych bezpośredniego
dostępu do pracowni hemodynamicznej.
Materiał i metody: Oceniono dane dotyczące leczenia szpitalnego i wskaźników śmiertelności
24 pacjentów ze świeżo wykrytym napadem AF i 977 chorych bez świeżo wykrytego napadu
AF pochodzących z bazy danych Krakowskiego Rejestru Ostrych Zespołów Wieńcowych.
Wyniki: Pacjenci ze świeżo wykrytym AF charakteryzowali się starszym wiekiem i częściej
obserwowano u nich cukrzycę, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, wstrząs kardiogenny i ból
w klatce piersiowej w chwili przyjęcia do szpitala, a także krótszy czas od wystąpienia objawów
podmiotowych choroby do przyjęcia do szpitala. Opisywana grupa pacjentów w czasie pobytu
w szpitalu znacznie częściej otrzymywała inhibitory glikoproteiny IIb/IIIa, leki trombolityczne
i w mniejszym stopniu statyny. Ryzyko wystąpienia AF było niższe w grupie chorych leczonych
statynami (1,9% v. 5,2%; p = 0,021). Wśród chorych leczonych zachowawczo śmiertelność
wewnątrzszpitalna była wyższa w grupie pacjentów ze świeżo wykrytym AF (8,1% v. 33,3%;
p = 0,001). Niezależnymi czynnikami predykcyjnymi zgonu wewnątrzszpitalnego w opisywanej
grupie pacjentów były: świeżo wykryty epizod AF, wiek, wstrząs kardiogenny, przewlekła
obturacyjna choroba płuc, niewydolność nerek w wywiadzie oraz rozpoznanie końcowe przy
wypisie.
Wnioski: Świeżo wykryte AF wiąże się ze zwiększoną śmiertelnością wewnątrzszpitalną
u pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi leczonych zachowawczo w szpitalach rejonowych
pozbawionych bezpośredniego dostępu do pracowni hemodynamicznej. (Folia Cardiologica
Excerpta 2010; 5, 4: 153-161
