Budaj-Fidecka, Anna

Polish

Via Medica Journals

45Repetytorium z kardiologiihttps://journals.viamedica.pl/choroby_serca_i_naczynw zakresie genetyki klinicznej powinna być stałą składową wyspecjalizowanych w tej problematyce centrów referencyjnych.Piśmiennictwo1. Maron B.J., Towbin A.J., Thiene G. i wsp. on behalf of Council on Clinical Cardiology, Heart Failure and Transplantation Committee; Quality of Care and Outcomes Research and Functional Geno-mics and Translational Biology Interdisciplinary Working Groups; and Council on Epidemiology and Prevention of American Heart Association Contemporary Definitions and Classification of the Cardiomyopathies. Circulation 2006; 113: 1807–1816.2. Gersh B.J., Maron B.J., Bonow R.O. i wsp. 2011 ACCF/AHA gu-ideline for the diagnosis and treatment of hypertrophic cardiomy-opathy: executive summary: a report of the American College of Cardiology Foundation/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines. Circulation 2011; 124: 2761–2796.3. Hiratzka L.F., Bakris G.L., Beckman J.A. i wsp. 2010 ACCF/AHA/ /AATS/ACR/ASA/SCA/SCAI/SIR/STS/SVM guidelines for the dia-gnosis and management of patients with thoracic aortic disease. Circulation. 2010; 121: e266–369.4. Øyen N., Poulsen G., Boyd H.A. i wsp. Recurrence of congenital heart defects in families. Circulation 2009; 120: 295–301.5. Baumgartner H., Bonhoeffer P., De Groot N.M. i wsp. Task Force on the Management of Grown-up Congenital Heart Disease of the European Society of Cardiology. ESC Guidelines for the ma-nagement of grown-up congenital heart disease (new version 2010). Eur. Heart J. 2010; 31: 2915–2957.6. van der Linde D., Konings E.E., Slager M.A. i wsp. Birth prevalence of congenital heart disease worldwide: a systematic review and meta-analysis. J. Am. Coll. Cardiol. 2011; 58: 2241–2247.7. van der Bom T., Bouma B.J., Meijboom F.J. i wsp. The prevalen-ce of adult congenital heart disease, results from a systematic review and evidence based calculation. Am. Heart J. 2012; 164: 568–575.Tabela 4. Ryzyko wystąpienia wrodzonej wady serca u pacjenta z jakąkolwiek wrodzoną wadą serca w rodzinie (zmodyfikowano wg [4, 6, 7])Wywiad rodzinny Ryzyko względne Przedziały ufnościBliźniak tej samej płci 12,5 10,9–14,3Bliźniak innej płci 6,9 5,3–9,0Krewny 1. stopnia (rodzice, rodzeństwo) 3,2 3,0–3,5Krewny 2. stopnia (dziadkowie, rodzeństwo przyrodnie, wuj, ciotka,  bratanek, siostrzeniec)1,8 1,1–2,9Krewny 3. stopnia (dalsi kuzyni, brat stryjeczny, brat cioteczny, siostra cioteczna, siostra stryjeczna)1,1 0,8–1,5KOSZYK I. PYTANIE 27Ocena zaawansowania niedomykalności zastawki aortalnej przy użyciu metod nieinwazyjnychdr n. med. Anna Budaj-FideckaI Katedra i Klinika Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu MedycznegoPrzedrukowano za zgodą z: Filipiak K.J., Grabowski M. (red.). Repetytorium z kardiologii. Koszyki pytań do egzaminu specjalizacyjnego. Tom 1.  Via Medica, Gdańsk 2013: 119–121Obecność niżej wymienionych odchyleń od normy w badaniach nieinwazyjnych przemawia za istotnością niedomykalności aortalnej [1]. Decydu-jące znaczenie w ocenie ciężkości wady ma badanie echokardiograficzne [2] (ryc. 1).Badanie podmiotowe:• przewlekła niedomykalność aortalna — stopnio-wo, latami narastające uczucie zmęczenia; wada często jest bezobjawowa;• ostra niedomykalność aortalna — tachykardia, narastająca duszność.Badanie przedmiotowe:• znaczna amplituda ciśnienia tętniczego;• objaw de Musseta — drżenie głowy synchronicz-ne z rytmem serca i tętnem;• tętno Corrigana — tętno „młota pneumatycz-nego” wywołane gwałtownym rozciągnięciem ściany tętnicy i szybkim zapadnięciem się;46Choroby Serca i Naczyń 2017, tom 14, nr 1https://journals.viamedica.pl/choroby_serca_i_naczynRycina 1A–D. Istotna niedomykalność zastawki aortalnej: A, B. Ocena metodą kolorowego doplera (brak jednoznacznej możliwości oceny zaawansowania wady tą techniką);  C. Pomiar czasu półtrwania gradientu ciśnień (PHT, pressure half time) — wynik < 200 ms wskazuje na obecność ciężkiej niedomykalności; D. Ocena szerokości fali zwrotnej do drogi odpływu lewej komory (LVOT, left ventricular outflow tract) — wynik 60% jest graniczny dla umiarkowanej i dużej niedomykalności• podwójny ton Traubego — gwałtowny i krótko-trwały dźwięk wysłuchiwany nad tętnicą udową w skurczu i rozkurczu, przypominający wystrzał z pistoletu;• podwójny ton Durozieza — krótkotrwały szmer skurczowy i rozkurczowy słyszalny nad tętnicą udową po jej uciśnięciu wskutek szybkiego prze-pływu krwi w czasie skurczu i jej cofania się na początku rozkurczu;• tętno Quinckego — wyraźne rytmiczne blednię-cie i czerwienienie płytki paznokciowej przy nie-wielkim ucisku, zwykle niewystępujące w ostrej niedomykalności;• I ton serca — zwykle dobrze słyszalny (w niedo-mykalności ostrej może być ściszony w związku z przedwczesnym przymykaniem płatków za-stawki mitralnej);• ściszenie składowej aortalnej II tonu;• szmer holodiastoliczny typu decrescendo, zwy-kle najgłośniejszy przy lewym brzegu mostka (w chorobie aorty wstępującej często lepiej sły-szalny przy prawym brzegu mostka); w niedomy-kalności ostrej szmer zwykle dość krótki;• szmer Austina Flinta — turkot rozkurczowy wskutek względnego zwężenia zastawki mitral-nej, spowodowanego uniesieniem przedniego płatka zastawki mitralnej przez strumień niedo-mykalności aortalnej;• często skurczowy szmer wyrzutu w miejscu osłu-chiwania zastawki aortalnej (wskutek zwiększo-nej objętości wyrzutowej).Elektrokardiografia — cechy przerostu i prze-ciążenia lewej komory, P mitrale, często komorowe zaburzenia rytmu.Badanie radiologiczne klatki piersiowej — po-większenie lewej komory, poszerzenie aorty wstępu-jącej i łuku. W ostrej niedomykalności możliwy zastój w krążeniu płucnym.Echokardiografia jest kluczowa w ocenie za-awansowania wady. Badanie techniką doplerowską pozwala na wykrycie fali niedomykalności z niemal 100-procentową czułością i swoistością. Podczas bada-nia należy ocenić morfologię zastawki, dokonać po-miarów aorty (pierścienia aortalnego, zatok Valsalvy, punktu J oraz aorty wstępującej) oraz ocenić funkcję lewej komory (wymiary, objętość, frakcja wyrzutowa 47Repetytorium z kardiologiihttps://journals.viamedica.pl/choroby_serca_i_naczynz indeksowaniem według powierzchni ciała pacjen-ta). Kluczowa jest ocena niedomykalności według klasyfikacji czynnościowej: typ I — niedomykalność spowodowana poszerzeniem pierścienia aortalnego; typ IIa — ekscentryczna niedomykalność spowodo-wana wypadaniem płatka zastawki; typ IIb — eks-centryczny strumień spowodowany brakiem ciągłości tkanek przy wolnej krawędzi płatków; typ III — nie-domykalność spowodowana nieprawidłową budo-wą płatków związaną z obecnością zwapnień, zmian zwyrodnieniowych lub destrukcji w wyniku infekcyj-nego zapalenia wsierdzia [3]. W celu dokładniejszej oceny płatków zastawki oraz morfologii aorty można wykonać badanie przezprzełykowe. Kryteria oceny niedomykalności aortalnej zawarto w tabeli 1.Tomografia komputerowa i rezonans magne-tyczny są wskazane w celu oceny aorty u pacjentów z zespołem Marfana oraz w przypadku poszerzenia aorty stwierdzonego podczas badania echokardio-graficznego.Badania wysiłkowe nie są zalecane rutynowo. Echokardiografia wysiłkowa może być wskazana u pacjentów z dużą niedomykalnością aortalną i nie-jednoznacznymi objawami klinicznymi, u pacjentów z granicznymi wartościami frakcji wyrzutowej lewej komory (50–55%) lub granicznym wymiarem skur-czowym lewej komory (ok. 50 mm lub 25 mm/m2) [3].Piśmiennictwo1. Szymański P., Hoffman P. Zwężenie zastawki mitralnej. W: Szcze-klik A., Tendera M. (red.). Kardiologia. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2009: 490–496.2. Vahanian A., Alfieri O., Andreotti F. i wsp. Guidelines on the management of valvular heart disease (version 2012): the Jo-int Task Force on the Management of Valvular Heart Disease of the European Society of Cardiology (ESC) and the European Association for Cardio-Thoracic Surgery (EACTS). Eur. Heart J. 2012; 33: 2451–2496.3. Lancellotti P., Tribouilloy C., Hagendorff A. i wsp. European Association of Echocardiography recommendations for the as-sessment of valvular regurgitation. Part 1: aortic and pulmonary regurgitation (native valve disease). Eur. J. Echocardiogr. 2010; 11: 223–244.Tabela 1. Kwalifikacja ciężkości niedomykalności aortalnej na podstawie echokardiografii (źródła [2, 3])Parametr NiedomykalnośćMała Umiarkowana DużaStosunek szerokości fali zwrotnej do LVOT < 25% 25–65% > 65%Talia niedomykalności (vena contracta) [mm] < 3 3–6 > 6PHT [ms] > 500 200–500 < 200Rozkurczowy przepływ wsteczny w aorcie zstępującej – – ObecnyObjętość fali zwrotnej [ml] < 30 30–59 ≥ 60ERO [cm2] < 0,1 0,1–0,29 ≥ 0,3Poszerzenie jamy lewej komory – – ObecneLVOT (left ventricular outflow tract) — droga odpływu lewej komory; PHT (pressure half time) — czas półtrwania gradientu ciśnień; ERO (effective regurgitant orifice) — efektywne pole powierzchni niedomykalności

Ocena zaawansowania niedomykalności zastawki aortalnej przy użyciu metod nieinwazyjnych

https://journals.viamedica.pl/choroby_serca_i_naczyn/article/download/54295/40915

Ocena zaawansowania niedomykalności zastawki aortalnej przy użyciu metod nieinwazyjnych

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

Via Medica Journals