Zależność między migotaniem przedsionków (AF) a przewlekłą chorobą nerek (CKD) wykracza poza współistnienie wynikające z dużego rozpowszechnienia obu jednostek chorobowych. Coraz więcej danych przemawia za faktem, że związek między AF i CKD ma charakter dwukierunkowej zależności przyczynowo-skutkowej. Leczenie przeciwkrzepliwe pacjentów z AF i CKD to trudne zagadnienie kliniczne. Chorych z upośledzoną funkcją nerek cechuje zwiększone ryzyko zarówno powikłań zakrzepowo-zatorowych, jak i krwotocznych, co wymaga szczególnej uwagi oraz indywidualizacji terapii przeciwkrzepliwej, zwłaszacza w bardziejzaawansowanych stadiach CKD. Dodatkowo funkcja nerek może się zmieniać w czasie pod wpływem wielu czynników, co powoduje konieczność dostosowania dawek oraz nierzadko schematu leczenia do funkcji nerek. W poniższej pracy omówiono zasady terapii zarówno antagonistami witaminy K, jak i nowymi lekami przeciwkrzepliwymi chorych z CKD w stadium 3.–5., u których występuje AF.The relationship between atrial fibrillation (AF) and chronic kidney disease (CKD) exceeds a coexistence due to high prevalence of both diseases. Growing evidence supports the fact that the link between AF and CKD is a two-way cause-and-effect relationship. Anticoagulation in patients with AF and CKD is a difficult clinical problem. Patients with impaired renal function have an increased risk of both thromboembolic and bleeding, which requires special attention and individualized anticoagulation treatment, especially in more advanced CKD stages. Additionally, renal function may change over time due to various factors, resulting in the need to adjust dosages and treatment regimen to kidney function. The following paper discusses the principles of treatment of both vitamin K antagonists and new anticoagulants in patients with AF affected by CKD stages 3–5
