Atrial fibrillation (AF) is the most common cardiac arrhythmia. Despite progress in the management of patients with AF, the number of new cases of AF is rising steeply. According to the European Society of Cardiology guidelines AF ablation is recommended in patients with symptomatic paroxysmal AF to reduce AF symptoms in patients who have symptomatic recurrences of AF on antiarrhythmic drug therapy and who prefer further rhythm control therapy. Catheter ablation should be considered in symptomatic patients with AF and heart failure with impaired systolic function to improve symptoms and cardiac function when tachycardiomyopathy is suspected. Patients who have AF-related symptoms should be treated with rate control therapy and antiarrhythmic drugs, cardioversion, or catheter or surgical ablation.
Migotanie przedsionków (AF) jest najczęściej występującym zaburzeniem rytmu serca w populacji dorosłych osób. Szacuje się, że w najbliższej przyszłości liczba chorych z AF znacznie wzrośnie. W związku z tym chorobę tę można uznać za „epidemię XXI wieku”. Według wytycznych European Society of Cardiology, dotyczących AF, przezskórna ablacja AF jest wskazana w przypadku nieskuteczności lub nietolerancji farmakoterapii antyarytmicznej u chorych z objawowym, napadowym oraz przetrwałym AF w celu zmniejszenia objawów arytmii. Również w grupie pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca jest ona obiecującą metodą kontrolującą jego rytm. Należy rozważyć ablację u objawowych pacjentów z AF i niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory, aby zmniejszyć nasilenie objawów i poprawić funkcję skurczową lewej komory w przypadku podejrzenia kardiomiopatii tachyarytmicznej. Przezskórna ablacja odgrywa coraz większą rolę w leczeniu AF. W przypadku występowania objawów związanych z AF, należy zawsze dążyć do ich redukcji poprzez leczenie kontrolujące częstość rytmu komór oraz stosowanie leków antyarytmicznych, kardiowersji, ablacji przezcewnikowej lub chirurgicznej
