Czy możliwe jest wybranie „najlepszego” hipotensyjnego połączenia lekowego?

Abstract

  Currently, approximately one third of adult Poles suffers from hypertension (HT). Most of current hy­potensive drugs in monotherapy lowers blood pres­sure values of less than 20/10 mm Hg. In most of the patients, this reduction is not sufficient. That is way, more and more is said about the use of hypotensive drugs consisting of several components, because due to their complimentary actions, the effectiveness of antihypertensive treatment is increased and better doctor-patient collaboration and treatment adherence is assured. The article presents clinical aspects of the use of telmisartan (“the best” angiotensin receptor blocker) with amlodipine, widely used calcium chan­nel antagonist.Około 1/3 dorosłych Polaków choruje na nadciśnienie tętnicze (HT). Większość współczesnych leków hipotensyjnych stosowanych pojedynczo wykazuje efekt hipotensyjny związany z redukcją wartości ciśnienia tętniczego w zakresie znacznie mniejszym niż 20/10 mmHg. U wielu pacjentów nie jest to redukcja wystarczająca. Dlatego też, coraz więcej mówi się o stosowaniu preparatów wieloskładnikowych, które dzięki wzajemnie uzupełniającemu się działaniu zawartych w nich substancji oraz pozytywnym wpływie na współpracę na linii lekarz — pacjent zwiększają skuteczność leczenia hipotensyjnego. W artykule przedstawiono kliniczne aspekty stosowania preparatu złożonego z telmisartanu, można powiedzieć „najlepszego” z sartanów, z amlodipiną, powszechnie stosowanym antagonistą wapnia

    Similar works