Aktywność fizyczna - czy alternatywa dla farmakoterapii w chorobie niedokrwiennej serca?

Abstract

Wysiłek fizyczny stanowi cenne narzędzie wspomagające klasyczną terapię chorób układu krążenia. Jest elementem profilaktyki pierwotnej, rehabilitacji i profilaktyki wtórnej. Rosnąca liczba badań wyraźnie ukazuje korzyści z regularnego podejmowania aktywności fizycznej. Coraz więcej osób rozpoczyna taką aktywność, zatem konieczna staje się wnikliwa analiza przed dopuszczeniem do uprawiania sportu, szczególnie w starszych grupach wiekowych. Korzyści z regularnie podejmowanej aktywności fizycznej obejmują modyfikację głównych czynników ryzyka choroby wieńcowej, takich jak: nadciśnienie tętnicze, zaburzenia gospodarki węglowodanowej, insulinooporność, hiperlipidemia oraz otyłość. Jednym z podstawowych badań w kwalifikacji do amatorskiego uprawiania sportu jest test wysiłkowy. Należy go wykonać u wszystkich mężczyzn powyżej 45. roku życia, u kobiet powyżej 55. roku życia, a także u pacjentów z cukrzycą oraz z licznymi czynnikami ryzyka choroby niedokrwiennej serca. Obecnie wysiłek fizyczny postrzega się jako formę terapii - najtańszy, najłatwiej dostępny sposób na zachowanie sprawności przez długie lata. Wiele leków, stosowanych powszechnie w kardiologii, wydłuża życie pacjentów, niektóre poprawiają jego jakość. Aktywność fizyczna jako lek w pełni łączy te dwa elementy