Ostra niewydolność serca (AHF) jest chorobą o bardzo złym rokowaniu, na którą każdego roku na świecie zapada ponad 15 milionów pacjentów. Mimo wielu prób klinicznych prowadzonych w ostatnich dekadach rokowanie chorych leczonych z jej powodu nie poprawiło się, a w stosowanej farmakoterapii nie wprowadzono poważniejszych zmian. W terapii AHF wciąż brakuje leku, który poprawiałby wyniki odległe, nie zwiększając przy tym w znacznym stopniu ryzyka niedokrwienia mięśnia sercowego czy groźnych arytmii. Serelaksyna, czyli rekombinowana ludzka relaksyna 2, to hormon którego podwyższone wartości obserwuje się we krwi u kobiet w ciąży. Relaksyna, aktywując sprzężony z białkiem G receptor LGR7 (RXFP-1), prowadzi do zwiększonej produkcji tlenku azotu przez komórki śródbłonka. W ten sposób działa naczyniorozszerzająco, zmniejsza opór obwodowy, poprawia pojemność minutową oraz przepływ nerkowy.W badaniu klinicznym II fazy preRELAX-AHF potwierdzono wstępną hipotezę, zgodnie z którą zastosowanie serelaksyny może przynosić korzyści chorym hospitalizowanym z powodu AHF. Kontynuację badań nad potencjalną rolą tego związku w terapii AHF stanowiło badanie RELAX-AHF. Jego wyniki wskazują, że serelaksyna to pierwszy lek w terapii AHF, którego zastosowanie w początkowym okresie hospitalizacji wpływa korzystnie na wyniki odległe. Ta przełomowa cząsteczka zmniejszała 180-dniową śmiertelność zarówno z przyczyn sercowo-naczyniowych, jak i ogólnych wśród pacjentów z AHF. Serelaksyna skutecznie ograniczała także odczuwaną duszność, charakteryzując się korzystnym profilem bezpieczeństwa. W niniejszym artykule przedstawiono założenia, metodologię oraz wyniki prospektywnego, randomizowanego, przeprowadzonego metodą podwójnie ślepej próby badania klinicznego RELAX-AHF służącego porównaniu skuteczności i bezpieczeństwa stosowania serelaksyny względem placebo w leczeniu pacjentów hospitalizowanych z powodu AHF.Acute heart failure (AHF) is a condition with very poor prognosis. More than 15 million people suffer from heart failure worldwide. Although numerous clinical trials have been conducted, prognosis of patients with AHF has not improved over the last decades. There have been no major changes in AHF pharmacotherapy either. In the treatment of AHF there is a lack of a drug that would improve long-term outcomes without a significant increase in the risk of myocardial ischaemia or serious arrhythmias. Serelaxin is a recombinant human relaxin 2. Increased concentrations of this hormone are observed during pregnancy. Relaxin activates a G-protein coupled receptor LGR7 (RXFP-1) and therefore stimulates endothelial nitric oxide production. As a result, it dilates blood vessels and increases arterial compliance, cardiac output and renal blood flow. A phase 2 preRELAX-AHF trial confirmed the initial hypothesis that patients hospitalized for AHF may benefit from receiving serelaxin. Further research into the potential role of this compound in the treatment of AHF was performed in the RELAX-AHF study. Its results indicate that serelaxin is the first drug applied in the early treatment of AHF that improves long-term prognosis. This break through molecule reduced cardiovascular and all-cause death at 180 days in AHF patients. Serelaxin was also effective at reducing dyspnoea and proved to be well tolerated and safe. In the article, the hypotheses, methods and results of the prospective, double-blind, randomized controlled RELAX-AHF trial comparing efficacy and safety of serelaxin with placebo in patients hospitalized for AHF are presented
