Układowe choroby tkanki łącznej są poważnym wyzwaniem dla klinicystów, ze względu na
złożoność patofizjologii, różnorodność objawów i fakt zajęcia przez proces chorobowy wielu
układów, w tym sercowo-naczyniowego. Do najczęściej występujących chorób z tej grupy należą:
reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy, twardzina układowa i zapalenie
skórno-mięśniowe. Poglądy na temat częstości i znaczenia klinicznego opisywanych
zmian w sercu nie są zgodne. Wielu autorów sądzi, że zmiany te są słabo wyrażone i zazwyczaj
nie mają większego znaczenia.
Wśród patologii opisywanych w badaniu echokardiograficznym u pacjentów z układowymi
chorobami tkanki łącznej najczęściej obserwuje się zapalenie osierdzia, zmiany zastawkowe
bez znaczenia hemodynamicznego, zaburzenia funkcji rozkurczowej i skurczowej lewej komory,
nieinfekcyjne zapalenie wsierdzia. W przebiegu tocznia układowego stosunkowo rzadko
stwierdza się istotne nadciśnienie płucne, choć zawsze należy rozważyć jego obecność w przypadku
niedomykalności zastawki płucnej i dysfunkcji prawej komory.
Występowanie zmian w układzie sercowo-naczyniowym jest często czynnikiem negatywnym
rokowniczo, determinującym ciężkość przebiegu procesu chorobowego i stanowi częstą przyczynę
śmiertelnych powikłań. Dlatego też bardzo istotne jest monitorowanie echokardiograficzne
tej grupy chorych. Folia Cardiologica Exerpta 2010; 5, 1: 14-1
