W społeczeństwach rozwiniętych na okres po menopauzie przypada 1/3 długości życia kobiety. Występujący w tym czasie deficyt estrogenów
istotnie wpływa na przebieg wielu procesów metabolicznych przyczyniając się do rozwoju chorób, a w konsekwencji pogorszenia
jakości życia. Do tkanek estrogenozależnych należą między innymi kości. Brak ochronnego wpływu estrogenów prowadzi do przesunięcia
dynamicznej równowagi przemian kostnych w kierunku resorpcji, przez co zmniejszeniu ulega masa kostna, pogorsza się jej jakość
i zwiększa ryzyko niskoenergetycznych złamań. W ostatnich latach poglądy na temat stosowania estrogenowo-gestagennej terapii hormonalnej
stały się bardzo kontrowersyjne. Wyniki licznych badań klinicznych nie są jednoznaczne, a argumenty zarówno za, jak i przeciw
często podyktowane emocjami. Potwierdzono, że terapia hormonalna zapobiega pogarszaniu jakości kości oraz wpływa ochronnie na
kość zmniejszając ryzyko złamań osteoporotycznych. Racjonalna analiza korzyści w stosunku do ryzyka oraz wnikliwa ocena stanu
zdrowia pacjentek umożliwia optymalny wybór terapii. Indywidualizacja w doborze leków zmniejszających ryzyko złamań pozwala na
skorzystanie z dostępnych dobrodziejstw terapii hormonalnej z równoczesnym zachowaniem jej bezpieczeństwa.
(Endokrynol Pol 2011; 62 (1): 61-64)In developed societies, the post-menopausal period covers approximately one third of a woman’s life. The deficit of oestrogens observed
during the post-menopausal period significantly affects the course of many metabolic processes, causing a number of diseases and in
consequence diminishing quality of life. Among others, bones belong to oestrogen-dependent tissues. The deficit of the protective influence
of oestrogens compromises the dynamic balance of the bone transformation process towards resorption, thus reducing bone mass
and quality, while increasing the risk of low-energy fractures. In recent years, differing views on the application of oestrogen/gestagen
therapy have reached the level of controversy. The results of numerous clinical studies are far from unequivocal, with the whole subject
one of heated debate. It has been confirmed that hormonal therapy prevents bone quality deterioration, while opening a protective
umbrella around the bone, reducing the risk of osteoporotic fractures. A rational approach to weighing possible advantages against possible
risks and a thorough evaluation of a patient’s health condition allows for optimal therapy selection.
(Pol J Endocrinol 2011; 62 (1): 61-64
