Schorzenia układu sercowo-naczyniowego stanowią najczęstszą przyczynę zgonów pacjentów z przewlekłą chorobą nerek (CKD), szczególnie w bardziej zaawansowanych stadiach. Ryzyko nagłej śmierci sercowej u osób z CKD wynosi 55 na 1000 pacjentów na rok i jest wielokrotnie wyższe niż w populacji ogólnej. Zarówno w europejskich, jak i w amerykańskich standardach postępowania populacja pacjentów kwalifikujących się do leczenia za pomocą wszczepialnego kardiowertera-defibrylatora (ICD) jest bardzo szeroka. W żadnym z dokumentów eksperci nie zróżnicowali wskazań i przeciwwskazań do tego typu urządzeń wszczepialnych zależnie od stopnia wydolności nerek. Niestety, z większości dużych badań randomizowanych dotyczących ICD pacjenci z zaburzeniami czynności nerek byli wyłączani lub w ogóle niebrano pod uwagę parametrów czynności nerek. Wyniki większości badań wskazują, że stosowanie ICD u pacjentów z CKD wiąże się z poprawą przeżycia. Korzyść ta nie jest jednak tak znacząca, jak w grupie chorych z prawidłową czynnością nerek.Cardiovascular diseases are the leading cause of death in patients with chronic kidney disease (CKD), especially in more advanced stages of CKD. The risk of sudden cardiac death in patients with CKD is 55/1000 patients/year and is many times higher than in the general population. Both European and American recommendation sweep a wide population of patients eligible for treatment with ICD. In none of these documents experts do not differentiate indications and contraindications for this type of implantable device, depending on renal function. Unfortunately, patients with renal impairment were excluded from most of the large randomized trials on ICD therapy or renal function was not taken into account. Most studies indicate that the use of ICD patients with CKD is associated with improved survival. However, the benefit is not as significant as in patients with normal renal function
