Jako markery nowotworowe służą substancje o różnym
charakterze i budowie chemicznej (m.in. krążące markery
nowotworowe, hormony). Jak dotychczas ich oznaczanie
nie jest rutynowo stosowane w diagnostyce chorób
nowotworowych ani w badaniach przesiewowych ze
względu na niewystarczającą czułość, swoistość i wartość
predykcyjną. Ustalenie wartości odcięcia wymaga
szerokich badań populacyjnych. Mimo tych ograniczeń
regularny pomiar stężeń niektórych markerów odgrywa
ważną rolę w ocenie radykalności leczenia chirurgicznego,
występowania wznowy procesu nowotworowego
czy rozsiewu choroby. W niektórych przypadkach stężenie
markera jest czynnikiem prognostycznym. Omówione
w niniejszym artykule markery nowotworowe są
najbardziej przydatne klinicznie, a ich oznaczanie jest
najbardziej dostępne, jednak nie należy tego nadużywać
- szczególnie w procesie diagnostycznym
