Introduction: Patients with differentiated thyroid carcinoma have to undergo radical surgical treatment, which includes
total thyreoidectomy, radioiodine therapy and a life-time supressive therapy with L-thyroxine.
The aim of this study was a prospective evaluation of left ventricular hypertrophy during L supressive-thyroxine treatment
in patients treated for differentiated thyroid carcinoma.
Material and methods: The examined group comprised 50 patients with differentiated thyroid carcinoma, treated by total
thyroidectomy and 131I therapy.
Echocardiographic measurements were needed for estimation of left ventricular mass and its index, according to recommendations
of American Echocardiography Society.
Results: During two-years long supressive therapy we observed a significant rise in left ventricular mass. In woman group
left ventricular mass was increased from 168 ± 39 g to 204 ± 45 g (p < 0.001) and in men from 205 ± 60 to 320 ± 21 g.
Likewise, left ventricular mass index was increased in women group from 96 ± 18 g/m² to 116 ± 25 g/m² (p < 0.001) and in
men group from 107 ± 37 g/m² to 158 ± 28 g/m².
Simultaneous treatment with bisoprolol caused a regression of left myocardial hypertrophy. Already after 6 months of
simultaneous treatment with L-tyroxin and bisoprolol, for left ventricular mass was reduced to normal: in woman 165 ± 35 g,
and in men to 178 ± 38 g. Analogous results were obtained left ventricular mass index. After 6 months it was reduced to
94 ± 12 g/m² in woman and in men to 132 ± 32 g/m².
Conclusions:
1. In differentiated thyroid cancer patients, treated postoperatively with L-thyroxine supressive therapy, left ventricular
hypertrophy is observed already during the first year of supressive therapy and progresses during the next year of treatment.
2 Addition of a beta-adrenergic antagonist to supressive doses of L-thyroxine causes a regression of left ventricular hypertrophy,
thus, beta-adrenergic antagonists should be administred in this group of patients.
(Pol J Endocrinol 2007; 58 (5): 384-396)Wstęp: Chorzy, u których rozpoznano zróżnicowanego raka tarczycy, należy poddać leczeniu operacyjnemu. Uzupełnieniem
leczenia operacyjnego jest leczenie jodem radioaktywnym oraz terapia supresyjnymi dawkami L-tyroksyny.
Celem pracy była prospektywna ocena wpływu leczenia supresyjnego na mięsień sercowy u chorych na raka tarczycy
w aspekcie jego przerostu i możliwości zapobiegania ujemnym kardiologicznym skutkom tej terapii.
Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 50 chorych z rozpoznanym zróżnicowanym rakiem tarczycy. Wszystkim
badanym 4-krotnie wykonano badania echokardiograficzne.
Na podstawie badania echokardiograficznego obliczono masę, a na jej podstawie indeks masy lewej komory według zaleceń
Amerykańskiego Towarzystwa Echokardiograficznego. Oceniono zależności między masą lewej komory a czasem
trwania terapii supresyjnej.
Wyniki: W czasie 2-letniego leczenia supresyjnego obserwowano stopniowy znamienny statystycznie wzrost masy lewej
komory. U kobiet masa lewej komory w ciągu 2 lat podwyższyła się z wartości 168 ± 39 g do 204 ± 45 g (p < 0,001),
a u mężczyzn z 205 ± 60 g do 320 ± 21 g. Indeks masy lewej komory w czasie 24 miesięcy leczenia u kobiet wzrósł z 96 ± 18 g/m² do 116 ± 25 g/m² (p < 0,001), a u mężczyzn z 107 ± 37 g/m² do 158 ± 28 g/m². Dołączenie wybranej grupie
chorych bisoprololu już po 6 miesiącach leczenia supresyjnego umożliwiło uzyskanie regresji przerośniętego mięśnia sercowego.
Masa lewej komory u kobiet po 6 miesiącach łącznego stosowania tyroksyny i bisoprololu powróciła do wartości
obserwowanych przed operacją, czyli 165 ± 35 g (przed operacją 168 ± 39 g), a u mężczyzn 178 ± 38 g (przed operacją
205 ± 60 g). Podobne tendencje dotyczyły indeksu masy lewej komory. Po 6 miesiącach łącznego stosowania supresyjnych
dawek tyroksyny i leku blokującego receptor b1-adrenergiczny w sercu uzyskano powrót do wartości indeksu obserwowanych
w pierwszym badaniu, przed leczeniem operacyjnym: u kobiet 94 ± 12 g/m² (w porównaniu z 96 ± 18 g/m²)
i odpowiednio u mężczyzn 132 ± 32 g/m² (w porównaniu z 107 ± 37 g/m²).
Wnioski:
1. U chorych na raka tarczycy leczonych pooperacyjnie supresyjnymi dawkami tyroksyny dochodzi do przerostu mięśnia
lewej komory już w czasie pierwszego roku leczenia. 2. Dołączenie do supresyjnych dawek tyroksyny leku blokującego receptor b1-adrenergiczny (bisoprolol) w sercu pozwala
uzyskać regresję przerośniętego mięśnia sercowego lewej komory. Jest zatem uzasadnione prowadzenie leczenia
supresyjnego łącznie z lekiem blokującym receptory b1-adrenergiczne w sercu w celu profilaktyki przerostu mięśnia
lewej komory.
(Endokrynol Pol 2007; 58 (5): 384-396
