Radioiodine ablation of thyroid remnants in patients with differentiated thyroid carcinoma (DTC) following administration of rhTSH - a comparison with L-thyroxine withdrawal

Abstract

Wstęp: Grupę pacjentów ze zróżnicowanym rakiem tarczycy leczonych 131I za pomocą stymulacji z zastosowaniem rhTSH (grupa I) porównano z pacjentami leczonymi po endogennej stymulacji TSH (grupa II). Materiał i metody: Grupa I składała się z 66 chorych (śr. wieku 51,7 &#177; 16,2 lat, 58 kobiet, 8 mężczyzn). Grupa II składała się z 76 chorych (śr. wieku 54,8 &#177; 14,7 lat, 67 kobiet, 9 mężczyzn). Leczenie chirurgiczne polegało na całkowitym wycięciu tarczycy i operacji węzłów chłonnych przedziału centralnego, a w razie potrzeby także operacji węzłów szyjnych bocznych. Przed leczeniem 131I oceniano objętość kikutów tarczycy (VT) w badaniu USG oraz 24-godzinny wychwyt 131I nad szyją. Stężenie TSH i Tg oznaczano przed i po stymulacji endoi egzogennej TSH. Oceniano również gromadzenie 131I w scyntygrafii poterapeutycznej całego ciała. Analizę statystyczną przeprowadzono za pomocą statystyki opisowej, testu W Shapiro-Wilka, testu Wilcoxona i testu U Mann-Whitneya. Wyniki: Mediany objętości tarczycy oraz mediany wychwytu 131I w grupie I i II nie różniły się znamiennie statystycznie. Mediany stężeń TSH w surowicy po stymulacji w grupie I i II różniły się istotnie (p < 0,05) i wynosiły odpowiednio 100,0 &#956;j./ml (IQR = 107,3) i 78,8 &#956;j./ml (IQR = 47,7). Mediany stężeń Tg w surowicy po stymulacji w grupie I i II przed leczeniem 131I wynosiły odpowiednio 2,6 ng/ml (IQR = 8,4) i 4,9 ng/ml (IQR = 12,6) i nie różniły się znamiennie statystycznie. Nie obserwowano działań niepożądanych po zastosowaniu rhTSH w porównaniu z leczeniem po odstawieniu L-tyroksyny. Wnioski: rhTSH może być bezpiecznie stosowane do ablacji kikutów tarczycy radiojodem 131I u pacjentów ze zróżnicowanym rakiem tarczycy z grupy niskiego ryzyka. (Endokrynol Pol 2010; 61 (5): 474-479)Introduction: A group of differentiated thyroid carcinoma (DTC) patients receiving post thyroidectomy rhTSH-aided radioiodine treatment (group I) was compared with patients treated with 131I following endogenous stimulation of TSH (group II) after L-thyroxine withdrawal. Material and methods: Group I consisted of 66 patients of mean age 51.7 &#177; 16.2 years (58 females and 8 males). Group II included 76 patients of mean age 54.8 &#177; 14.7 years (67 females and 9 males). All patients underwent total thyroidectomy and central lymph node dissection and additionally lateral lymph node excision, if required. Prior to radioiodine treatment thyroid volume (VT) and 24-hour 131I uptake were evaluated. TSH and Tg concentrations were measured prior to and after endogenous and exogenous stimulation of TSH. Whole-body post-therapeutic scintigraphy was evaluated. Basic statistics, W Shapiro-Wilk, Wilcoxon, and U Mann-Whitney tests were applied. Results: Median values of VT and of 24-hr 131I uptake in groups I and II were not significantly different. The differences between median values of serum TSH concentration after stimulation in groups I and II were statistically significant (p < 0.05), respective medians being 100.0 &#956;U/mL (IQR = 107.3) and 78.8 &#956;U/mL (IQR = 47.7). Median values of serum Tg concentrations in groups I and II following TSH stimulation prior to radioiodine treatment were 2.6 ng/ml (IQR = 8.4) and 4.9 ng/mL (IQR = 12.6), respectively, the difference not being statistically significant. Following rhTSH treatment no adverse effects were observed compared to LT4 withdrawal. Conclusions: rhTSH may be safely used for 131I thyroid remnant ablation in low-risk DTC patients. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (5): 474-479