Wpływ witaminy D na insulinooporność u pensjonariuszy domu opieki: kliniczne badanie eksperymentalne

Abstract

Introduction: Insulin resistance is defined as reduction of insulin-stimulated glucose uptake in skeletal muscles and inadequate suppression of the production of endogenous glucose. The aim of this study was to assess the effect of vitamin D intake on insulin resistance in aged patients. Materials and methods: This interventional study was carried out on residents of Sadeghieh Nursing Home in Iran. The participants were healthy adults aged &ge; 65. For eight weeks, the participants took pills containing 50,000 IU vitamin D3 per week. Insulin resistance was defined as homeostasis model assessment of insulin resistance (HOMA-IR) > 2.5. We used McNemar&#8217;s test, Wilcoxon test, chi-square, and Pearson correlation coefficient and SPSS software (v. 12) to analyse the collected data. Results: The average age of the 76 participants was 78.7 &#177; 8 years and 52 of the participants were female. Before and after the study, 37 and four participants had vitamin D deficiency, respectively (p < 0.001). Impaired fasting plasma glucose (FPG) and insulin resistance was not more prevalent in the participants with vitamin D deficiency. In this study, vitamin D intake had no significant effect on FPG level (p = 0.9), but it increased the prevalence of insulin resistance significantly (p < 0.001). Conclusions: In our study, before and after the intervention, vitamin D deficiency had no relationship with FPG level and insulin resistance. Vitamin D intake had no significant effect on FPG level, but it increased the prevalence of insulin resistance significantly. We believe that performing more studies, with a longer timespan and larger sample size, as double-blind clinical trials, is necessary.Wstęp: Insulinooporność określa się jako zmniejszony insulinozależny wychwyt glukozy w mięśniach szkieletowych i niedostateczną supresję endogennej produkcji glukozy. Celem niniejszego badania była ocena wpływu stosowania witaminy D na insulinooporność u osób w podeszłym wieku. Materiał i metody: To kliniczne badanie eksperymentalne przeprowadzono u osób przebywających w placówce opiekuńczo-leczniczej Sadeghieh Nursing Home w Iranie. Uczestnicy byli zdrowymi osobami dorosłymi w wieku &ge; 65 lat. Przez 8 tygodni podawano im witaminę D3 w kapsułkach w dawce 50 000 jm./tydzień. Insulinooporność definiowano jako wskaźnik HOMA-IR > 2,5. W ramach analizy statystycznej danych przeprowadzono testy McNemara, Wilcoxona, &chi;2 i określono współczynnik korelacji Pearsona, używając programu SPSS (wersja 12). Wyniki: Średni wiek 76 uczestników badania (52 kobiety) wynosił 78,7 &#177; 8 lat. Niedobór witaminy D przed badaniem stwierdzono u 37 osób, a w trakcie badania &#8212; u 4 osób (p < 0,001). Nieprawidłowa glikemia na czczo (FPG, fasting plasma glucose) i insulinooporność nie występowały częściej u uczestników badania z niedoborem witaminy D. W niniejszym badaniu przyjmowanie witaminy D nie wpływało istotnie na FPG (p = 0,9), jednak powodowało istotne zwiększenie częstości insulinooporności (p < 0,001). Wnioski: W niniejszym badaniu nie wykazano zależności między niedoborem witaminy D przed i w trakcie badania a FPG i insulinoopornością. Suplementacja witaminy D nie wpłynęła istotnie na wartości FPG, jednak spowodowała zwiększenie częstości insulinooporności. Zdaniem autorów konieczne jest przeprowadzenie kolejnych badań metodą podwójnie ślepej próby, o dłuższym okresie obserwacji i o większej liczebności próby