Introduction: Changes of thyroid hormones levels may lead to effects, not only in ventricular function, but also atrial function. The aim
of this study was to investigate left atrial (LA) mechanical functions, atrial electromechanical coupling and P wave dispersion in patients
with subclinical thyroid disorders.
Material and methods: Eighty patients with subclinical thyroid disorders and forty controls were included. A diagnosis of subclinical
thyroid disorders were reached with increased or decreased serum TSH and normal free T4 (fT4) levels. LA volumes were measured
using the biplane area length method and LA active and passive emptying volumes and fraction were calculated. Intra- and interatrial
electromechanical delay were measured by tissue Doppler imaging (TDI).
Results: All groups had similar demographic findings. LA mechanical functions significantly impaired in subclinical thyroid disorders than control
group. Intra- and Interatrial delay, were measured significantly higher in patients with subclinical thyroid disorders than control group. PA lateral
and interatrial delay were positively correlated with TSH (r = 0.507, p = 0.006 and r = 0.455, p = 0.015, respectively) in subclinical hypothyroid patients.
There was negative correlation between TSH and interatrial delay (r = –0.492, p = 0.006) in subclinical hyperthyroid patients. Linear multivariate
regression analysis demonstrated that, TSH was the only an independent factor of interatrial delay in patients with subclinica tlhyroid disorders.
Conclusions: This study showed that impaired LA mechanical and electromechanical function in subclinical thyroid disorders. TSH was
an independent determinant of interatrial delay. Prolonged atrial electromechanical coupling time and impaired mechanical atrial functions
may be related to the increased incidence of arrhythmias.Wstęp: Zmiany stężeń hormonów tarczycy mogą wpływać nie tylko na czynność komór serca, ale również na czynność przedsionków.
Niniejsze badanie przeprowadzono w celu oceny czynności mechanicznej lewego przedsionka (LA), sprzężenia elektromechanicznego
i dyspersji załamka P u chorych z subklinicznymi zaburzeniami czynności tarczycy.
Materiał i metody: Do badania włączono 80 chorych z subklinicznymi zaburzeniami czynności tarczycy i 40 osób stanowiących grupę
kontrolną. Zaburzenia czynności tarczycy rozpoznawano na podstawie obniżonego lub podwyższonego stężenia TSH w surowicy
i prawidłowego stężenia wolnej T4 (fT4). Zmierzono objętości LA, posługując się dwupłaszczyznową metodą area-lenght (pole– wymiar
podłużny). Obliczono również objętości i frakcje aktywnego i biernego opróżniania LA. Do pomiaru opóźnienia przewodnictwa wewnątrzi
międzyprzedsionkowego zastosowano technikę doplera tkankowego.
Wyniki: Grupy nie różniły się pod względem charakterystyki demograficznej. W grupie z zaburzeniami czynności tarczycy mechaniczna
funkcja przedsionków była istotnie upośledzona w porównaniu z osobami z grupy kontrolnej. Opóźnienie przewodnictwa wewnątrzi
międzyprzedsionkowego stwierdzano istotnie częściej u osób z zaburzeniami czynności tarczycy. Stwierdzono dodatnią korelację miedzy
opóźnieniem elektromechanicznym (PA lateral) i opóźnieniem przewodzenia międzyprzedsionkowego a TSH (odpowiednio r = 0,507;
p = 0,006 i r = 0,455; p = 0,015) u osób z subkliniczną niedoczynnością tarczycy. Z kolei u osób z subkliniczną nadczynnością tarczycy
zaobserwowano ujemną korelację między TSH i opóźnieniem przewodzenia międzyprzedsionkowego (r = –0,492; p = 0,006). W wieloczynnikowej
analizie regresji liniowej wykazano, że stężenie TSH było jedynym parametrem niezależnie związanym z opóźnieniem
przewodzenia międzyprzedsionkowego u chorych z subklinicznymi zaburzeniami czynności tarczycy.
Wnioski: W niniejszym badaniu wykazano upośledzoną czynność mechaniczną i elektromechaniczną LA u chorych z subklinicznymi
zaburzeniami czynności tarczycy. Stężenie TSH było niezależnym czynnikiem determinującym opóźnienie przewodzenia międzyprzedsionkowego.
Wydłużenie czasu sprzężenia elektromechanicznego i upośledzenie mechanicznej czynności przedsionków mogą się wiązać
ze zwiększoną zapadalnością na zaburzenia rytmu
