In recent years, insulin analogues are the benefits of the use in functional intensive insulin therapy for the treatment of diabetes. Shortacting
insulin (lispro, aspart and glulisine) and long-acting insulin (glargine and detemir) have been developed for the management of
diabetes. Short-acting insulin analogues are an alternative to regular human insulin before meals. These new short-acting insulin analogues
show more rapid onset of activity and a shorter duration of action. As a result of these pharmacokinetic differences, an improved
postprandial glycemic control is achieved, without increasing the risk of hypoglycemia. In addition, these insulin analogues can be administered
immediately before a meal. The long-acting insulin analogues provide basal insulin levels for 24 h when administered once
(glargine) or two (detemir) daily. Compared with previous intermediate- or long-acting conventional insulin, these insulins shows a flat
profile of plasma insulin levels . The use of these long-acting insulin analogues appears to be associated with a reduced incidence of
hypoglycemia, especially at night. The availability of these new insulin analogues has the potential to significantly improve long-term
control over blood glucose in diabetic patients. In recent years more and more frequently the method of multiple daily injections (MDI) of
insulin is being replaced by the method of continuous subcutaneous insulin infusion (CSII). It is the most physiological way to administer
insulin. In recent years treatment with insulin pumps has been used more frequently in the pediatric patients and in the treatment of
diabetes in pregnancy. Use of continuous glucose monitoring systems enables detection of glycemia fluctuations unrevealed by selfmonitoring
of blood glucose, such as night hypoglycemias and early postprandial hyperglycemias. Real-time systems allow to reduce
HbA1c levels and limit number of excursions. Non-invasive glucose measurement devices are introduced. Fully automated continuous
glucose monitoring systems integrated with insulin pumps operating in closed-loop model, requiring no patient assistance, are still being
researched. Commercially available systems operate in open-loop model, where the patient has to decide on administration and dose of
insulin.Krótkodziałające
analogi (lispro, aspart i glulisina) oraz analogi długodziałające (glargina i detemir) znalazły zastosowanie w leczeniu cukrzycy. Analogi
krótkodziałające są alternatywą dla preparatów insuliny regularnie stosowanych przed posiłkami. Te krótkodziałające analogi działają
szybciej i krócej. Wynikiem tych farmakokinetycznych różnic jest zmniejszenie ryzyka występowania hipoglikemii. Dodatkowo insuliny
te można podawać bezpośrednio przed posiłkiem. Długodziałające analogi zabezpieczają podstawowe 24-godzinne stężenie insuliny,
jeśli są podawane raz (glargina) lub dwa razy (detemir) dziennie. W porównaniu z konwencjonalnymi insulinami o działaniu przedłużonym
dają bardziej wyrównany profil insulinemii. Użycie tych długodziałających analogów pozwala na zmniejszenie incydentów hipoglikemii,
zwłaszcza hipoglikemii nocnych.
Te nowe insuliny analogowe mogą zapewniać lepszą długoterminową kontrolę glikemii u chorych na cukrzycę.
W ostatnich latach coraz częściej metodę wielokrotnych iniekcji insuliny (MDI, multiple daily injections) zastępuje się ciągłym podskórnym
wlewem insuliny (CSII, continuous subcutaneous insulin infusion). Ta droga podawania insuliny jest bardziej fizjologiczna. W ostatnich
latach podawanie insuliny przy użyciu pompy insulinowej szczególnie często stosuje się w leczeniu cukrzycy u pacjentów pediatrycznych
oraz u kobiet w ciąży.
Zastosowanie systemów ciągłego monitorowanie glikemii pozwala wykryć wahania glikemii nierejestrowane podczas samokontroli, takie
jak hipoglikemie nocne i wczesne hiperglikemie poposiłkowe. Systemy działające w czasie rzeczywistym pozwalają obniżyć stężenie
hemoglobiny glikowanej oraz ograniczyć liczbę hipo- i hiperglikemii. Do użycia wprowadza się urządzenia służące do bezinwazyjnego
pomiaru glikemii. W fazie badań znajdują się systemy ciągłego pomiaru stężenia glukozy zintegrowane z pompą insulinową w modelu
zamkniętej pętli, działające w pełni automatycznie, bez angażowania pacjenta. Komercyjnie dostępne są jedynie systemy działające
w modelu pętli otwartej, gdzie decyzję o podaniu i dawce insuliny podejmuje pacjent
