Giant, transformed dermatofibrosarcoma protuberans in female patient with newly diagnosed type 1 neurofibromatosis — a case report

Abstract

Dermatofibrosarcoma protuberans (DFS) is a rare, cutaneous, locoregionally aggressive malignancy with a low risk of distant metastases. Neurofibromatosis type 1 (NF1, von Recklinghausen disease) is a genetical predisposition to the development of malignant tumors. The presented case describes atypical coincidence of DFS and NF1 in 30 year old female. The giant tumor was localized on the left side of the neck. It was non-radically excised. The pathological report described dermatofibrosarcoma protuberans progressing into epithelioid sclerosing fibrosarcoma. Adjuvant sequential chemotherapy and radiotherapy was planned. After 3 cycles of doxorubicin, the chest X-ray revealed pulmonary metastases; the radical therapy was stopped with no subsequent radiotherapy. Systemic treatment with ifosfamide was started. After 6 cycles the progression was shown. Considering the agressiveness of the disease and the patient’s excellent performance status, the next line of chemotherapy was started with doxorubicin and dacarbazine. According to our knowledge, there is only one report of coincidence of DFS and NF1, but without histological progression into more aggressive type of sarcoma. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 3: 116–119Dermatofibrosarcoma protuberans (DFS) jest rzadkim nowotworem skóry o miejscowej złośliwości, z niewielkim ryzykiem wystąpienia przerzutów odległych. Nerwiakowłókniakowatość typu 1 (NF1, choroba von Recklinghausena) to genetycznie uwarunkowana skłonność do rozwoju nowotworów złośliwych. Zaprezentowane doniesienie opisuje nietypowe zachorowanie na DFS w przebiegu NF1 u 30-letniej pacjentki. Olbrzymi guz zlokalizowany był na szyi po stronie lewej. Guza zoperowano nieradykalnie. Histopatologicznie rozpoznano DFS z progresją w kierunku fibrosarcoma epithelioides sclerosans. Pacjentkę zakwalifikowano do uzupełniającej chemio-, a następnie radioterapii. Z powodu pojawienia się przerzutów do płuc w trakcie leczenia chemicznego (3 cykle doksorubicyny w monoterapii) odstąpiono od radioterapii, a dalszą chemioterapię ifosfamidem kontynuowano z założeniem paliatywnym. Po kolejnych 6 cyklach wystąpiła progresja choroby. Wobec agresywnego przebiegu choroby oraz bardzo dobrego stanu ogólnego chorej podjęto próbę chemioterapii kolejnego rzutu według schematu doksorubicyna z dakarbazyną. W piśmiennictwie odnaleziono jeden przypadek występowania DFS w przebiegu NF1, jednak bez histologicznej progresji w kierunku bardziej złośliwej formy mięsaka. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 3: 116–11

    Similar works