W ostatnich latach obserwuje się tendencje do opóźniania macierzyństwa i jednocześnie coraz częściej
rozpoznaje się raka piersi u pacjentek w wieku przedmenopauzalnym. Wzrasta więc liczba pacjentek,
które leczy się cytostatykami w okresie rozrodczym i które później mają problemy z płodnością. Ciąża
u pacjentek leczonych wcześniej z powodu raka piersi nie wpływa negatywnie na przeżycie. Niektóre
wyniki badań wskazują nawet na możliwość zmniejszania ryzyka nawrotu choroby. Prawdopodobnie jest
to efekt odpowiedniego doboru pacjentek, nie jest jednak wykluczone korzystne oddziaływanie biologiczne.
Pacjentki po leczeniu wczesnego raka piersi, które chcą zajść w ciążę, powinny być informowane
o braku dowodów na negatywny wpływ ciąży na przeżycie. Przeważnie zaleca się, aby odczekać 2–3 lata
od czasu zakończenia terapii. Poważnym problemem jest ryzyko bezpłodności po leczeniu, ponieważ
u większości młodych pacjentek stosuje się chemioterapię uzupełniającą, która może trwale uszkodzić
gonady. Ryzyko niepłodności zależy od wieku pacjentki, rodzaju zastosowanych leków i ich łącznej dawki.
W celu ochrony funkcji jajników proponuje się, aby podczas chemioterapii stosować analogi GnRH.
Jednak rekomendacje ASCO uznają takie postępowanie za kontrowersyjne.
W ostatnich latach rozwinęły się metody medycznie wspomaganego rozrodu. Można je stosować u kobiet
leczonych z powodu raka piersi. Najpowszechniejszą metodą jest zamrażanie embrionów (po zapłodnieniu
in vitro). Inną możliwością jest krioprezerwacja oocytów. Obydwie metody wymagają stymulacji
jajników. U pacjentek po leczeniu raka piersi można w tym celu stosować tamoksyfen i inhibitory
aromatazy. Inną potencjalną metodą jest przeszczepianie tkanki jajnika zamrożonej przed leczeniem.
Onkolog przed leczeniem pacjentki w wieku rozrodczym powinien omówić z nią problemy związane
z płodnością.In recent years, the number of women who delay their pregnancies until later in life has increased. At the
same time, the number of premenopausal women with breast cancer is also on the increase. Consequently,
the percentage of breast cancer patients at reproductive age with fertility problems resulting from
chemotherapy is growing. Pregnancy after treatment for breast cancer has no adverse effects on the
prognosis of patients with early-stage disease. Some studies show a decreased risk of distant dissemination.
Women wishing to have children after breast cancer treatment should be reassured that there is
not evidence that pregnancy will affect their survival. Usually it is recommended that pregnancy be delayed
until 2 to 3 years after the completion of the treatment. The adjuvant chemotherapy used in the
treatment commonly affects fertility and causes premature ovarian failure. The risk of amenorrhea and
infertility after chemotherapy is related to the patient’s age, the specific chemotherapeutic agents used,
and the total dose administered. Recent advances in the field of fertility preservation may help many of breast cancer survivors to have children in the future. The most established option is embryo cryopreservation.
Another technique includes oocyte cryopreservation. However, these two approaches require
ovarian stimulation. For ovarian stimulation in women with breast cancer, protocols using tamoxifen or
aromatase inhibitors have been reported. Ovarian tissue cryopreservation is another option. The use of
gonadotropin-releasing hormone (GnRH) agonists to protect the ovarian function is controversial. Oncologists
should discuss possible fertility options with the patients undergoing therapy
