Ependymomas are glial central nervous system tumors that derive from the ependymal lining of the ventricular system or central canal of the spinal cord. They may occur anywhere along the neuraxis, but most commonly in the posterior fossa in the floor of the fourth ventricle and in the location of the conus medullaris, cauda equina and filum terminale. According to the World Health Organization (WHO) classification ependymomas are divided into four groups on the basis of their histologic appearance: myxopapillary ependymoma; subependymoma (WHO grade I); ependymoma with cellular, papillary, clear cell and tanycytic variants (WHO grade II); anaplastic ependymoma (WHO grade III). Anaplastic ependymomas are characterized by increased cellularity, cytological atypia, mitotic figures, vascular proliferation and areas of necrosis. Ependymomas, including the anaplastic type, have the potential to spread via the cerebrospinal fluid pathways; nevertheless intraspinal dissemination or metastasis of fourth ventricle tumor is a rare condition. The incidence is higher with higher WHO grade. Intracranial and spinal ependymomas frequently relapse at the primary site in case of incomplete surgical removal. For this reason, gross total resection followed by craniospinal radiation therapy is the treatment of choice. The extremely rare presence of metastases outside the central nervous system and even primary extraneural ependymomas were reported in the literature. Herein, we describe an unusual case of extraneural metastases of supratentorial anaplastic ependymoma with its treatment history.Wyściółczaki są guzami pochodzenia glejowego wywodzącymi się z linii komórek wyściółki układu komorowego lub kanału centralnego rdzenia kręgowego. Mogą zajmować każdą lokalizację wzdłuż osi nerwowej, ale najczęściej występują w tylnej jamie, w obrębie dna czwartej komory, w stożku rdzenia, ogonie końskim i nici końcowej. Zgodnie z klasyfikacją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w zależności od typu histologicznego wyróżnia się 4 postaci wyściółczaka: wyściółczaka śluzowobrodawkowatego; podwyściółczaka (stopień I według WHO); wyściółczaki o wariantach komórkowym, brodawkowatym, jasnokomórkowym i tanacytarnym (stopień II według WHO); wyściółczaka anaplastycznego (stopień III według WHO). Wyściółczak anaplastyczny charakteryzuje się podwyższoną komórkowatością, atypią komórkową, figurami podziału mitotycznego, proliferacją naczyniową i obszarami martwicy. Wyściółczaki, w tym anaplastyczny, mają zdolność do szerzenia się drogą płynu mózgowo- -rdzeniowego. Pomimo tego rozsiew śródrdzeniowy i przerzuty do czwartej komory występują rzadko. Im wyższy jest stopień w klasyfikacji WHO, tym większe ryzyko przerzutu. Wyściółczaki rdzenia i mózgu często dają wznowę w miejscu ich pierwotnego występowania, jeśli nie zostaną usunięte całkowicie. Z tego powodu radykalne leczenie operacyjne oraz następująca po nim radioterapia czaszki i rdzenia jest metodą leczenia z wyboru. W literaturze podaje się nieliczne przypadki przerzutów wyściółczaka poza ośrodkowy układ nerwowy oraz wyściółczaka o pierwotnej lokalizacji poza układ nerwowy. Poniżej przedstawiono przypadek i historię leczenia rzadko spotykanego przerzutu nadnamiotowego wyściółczaka anaplastycznego poza układ nerwowy
