Cel pracy: Ocena, czy wykonanie modyfikacji, a nie ablacji drogi wolnej u chorych z nawrotnym częstoskurczem przedsionkowo-węzłowym wpływa na częstość występowania nawrotów arytmii.
 Materiał i metody: 50 chorych (37K, 13m.; 50*15 lat) poddanych skutecznemu uszkodzeniu drogi wolnej prądem RF. Podziału na ablację (bez przewodzenia drogą wolną) i modyfikację (pojedynczy nawrót węzłowy) drogi wolnej dokonano na podstawie wyniku badania elektrofizjologicznego. Przebieg kliniczny po ablacji oceniano ambulatoryjnie. Co 3&#8211;6 miesięcy wykonywano badanie kliniczne, EKG, co najmniej dwukrotnie zapis EKG metodą Holtera. Obserwacja odległa trwała 14 &#8211; 74 miesięcy, średnio 48.* 16.
Wyniki: Późne nawroty arytmii wystąpiły u 4 pacjentów (1&#8211;6 miesięcy). U dwóch z nich w badaniu wykonanym bezpośrednio po zabiegu wykazano szczątkowe przewodzenie drogą wolną. U jednej chorej w 10 dni po zabiegu wystąpił uporczywie nawracający atypowy częstoskurcz węzłowy z przewodzeniem w kierunku wstecznym drogą pośrednią. W czasie drugiej sesji wykonano skuteczną ablację drogi szybkiej. W badaniu kontrolnym po obydwu sesjach nie stwierdzano nawrotów w łączu p-k. U pozostałych 3 chorych wykonano skuteczną ablację drogi wolnej. Na podstawie wyników własnych i danych z piśmiennictwa sugerujemy, że:
 1. Jeżeli wyzwalamy pojedynczy nawrót, a przebieg aplikacji nie daje pewności trwałego efektu (brak innych wskaźników, niska temperatura, przemieszczenie elektrody w czasie aplikacji), należy wykonać badanie po podaniu izoprenaliny; 2. Jeżeli nie stwierdza się cech przewodzenia przez drogę wolną lub wyzwalamy pojedynczy nawrót, a aplikacja przebiegała bez zakłóceń, można zakończyć zabieg. Wniosek: Ablacja i modyfikacja drogi wolnej są zabiegami podobnie bezpiecznymi i skutecznymi. Nawroty arytmii zarówno po ablacji, jak i modyfikacji występują rzadko

Bujnowska, Ewa

Jedynak, Zbigniew

Kożluk, Edward

Masiak, Hanna

Popławska, Wanda

Stępińska, Janina

Szufladowicz, Ewa

Walczak, Franciszek

Polish

Via Medica Journals

353PRACE ORYGINALNEAblacja czy modyfikacja drogi wolneju chorych z nawrotnym częstoskurczemprzedsionkowo-węzłowym?Wpływ pojedynczego nawrotu węzłowegona skuteczność odległą zabieguEdward Koźluk, Franciszek Walczak, Ewa Szufladowicz, Zbigniew Jedynak,Ewa Bujnowska, Hanna Masiak, Wanda Popławska, Janina StępińskaInstytut Kardiologii Akademii Medycznej w WarszawieDo ablation or modification of the slow pathway indicate the risk of ar-rhythmia recurrence in patients with atrio-nodal reentrant tachycardia?The aim of the study: To compare the influence of the ablation and modification ofthe slow pathway on recurrence of the atrioventricular nodal reentrant tachycardia.Material and methods: 50 pts (37 F, 13 M; age 50 ± 15 yrs) after successful ra-diofrequency ablation of the slow pathway were subdivided on the base of electrophy-siological study into group with ablation (without conduction via slow pathway) orwith modification of the slow pathway (single echo beat). Follow-up ranged from 14to 74 months (avg. 48 ± 16 months). Every 3–6 months clinical examination andECG were performed. At least 2 Holter monitorings were registered.Results: Late recurrence of arrhythmia appeared in 4 patients (1–6 months afterablation) — two of them were after slow pathway modification. All of them during thesecond session had successful slow pathway ablation. In another patient permanentatypical (fast/middle) atrio-nodal reentrant tachycardia occurred at the 10th day afterslow pathway ablation. Successful fast pathway ablation was performed. On the baseof this and other studies we recommend to:1. Perform control electrophysiological study with isoprenaline if single echo is obse-rved and there were no sufficient temperature and indicators of successful applica-tion (e.g. junctional rhythm, slow pathway potential).2. Finish the procedure if there is no conduction via slow pathway or only single echois induced after application with correct temperature and indicators of success.Conclusions: Ablation and modification of the slow pathway are similarly safe andefficient. Tachycardia recurrence after both of them was observed rarely. (Folia Car-diol. 1999; 6: 353–358)atrioventricular nodal reentrant tachycardia, slow pathway, ablation,modification, follow-upAdres do korespondencji: Dr Edward KoźlukSamodzielna Pracownia Elektrofizjologii Klinicznej IKul. Alpejska 42, 04–628 WarszawaNadesłano: 21.09.1998 r. Przyjęto do druku: 28.12.1999 r.354Folia Cardiol. 1999, tom 6, nr 4WstępPrzezskórna ablacja prądem o wysokiej często-tliwości wykonywana w ośrodku o dużym doświadcze-niu jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia na-wrotnego częstoskurczu przedsionkowo-węzłowego(ANRT, atrioventricular nodal reentrant tachycardia)bez względu na technikę zabiegu. O wyborze dostę-pu i metody ablacji powinno decydować doświadcze-nie zespołu oraz indywidualne cechy pacjenta (wystę-powanie innych zaburzeń rytmu, patologii serca).W większości ośrodków preferuje się ablacjędrogi wolnej (SP, slow pathway). Ponieważ celemzabiegu jest zapobieganie napadom częstoskurczu,wydaje się, że dla jego osiągnięcia niezbędne jestcałkowite zniszczenie tej drogi. W takim przypad-ku w kontrolnym badaniu elektrofizjologicznym, poimpulsie dodatkowym o sprzężeniu, które wcześniejwyzwalało częstoskurcz, obserwuje się wybiórczepobudzenie przedsionka. Ponieważ wcześniej wy-zwalał on częstoskurcz przedsionkowo-węzłowy,jest to dowód, że był to okres refrakcji drogi szyb-kiej. Ponieważ zniszczono drogę wolną, aktywacjaprzedsionka nie jest przewodzona dalej do węzłaprzedsionkowo-komorowego i komór.Jednakże u około połowy pacjentów, u którychwykonano skuteczną aplikację, po impulsie wyzwa-lającym częstoskurcz obserwuje się przewodzenieaktywacji drogą wolną do węzła i pęczka Hisa, skąddrogą szybką aktywacja powraca do przedsionka.Obserwuje się pojedyncze pobudzenie nawrotne(„echo”), jednak nie dochodzi do zamknięcia pętlireentry i kolejnych nawrotów drogą o wolnym prze-wodzeniu. Ponieważ jest to inny obraz elektrofizjo-logiczny niż po pełnej ablacji (bez jakichkolwiekoznak przewodzenia SP), nazywamy go modyfikacjądrogi o wolnym przewodzeniu.Celem pracy jest ocena wartości ablacji i mo-dyfikacji drogi o wolnym przewodzeniu w obserwa-cji odległej.Materiał i metodyPrzeanalizowano dane elektrofizjologiczne i kli-niczne u 50 chorych z opornym na farmakoterapięnawrotnym częstoskurczem przedsionkowo-węzło-wym typu I (slow-fast), poddanych selektywnej abla-cji SP. Protokół badania elektrofizjologicznego(EPS) i ablacji został zatwierdzony przez KomisjęEtyczną Instytutu Kardiologii w Warszawie. Cho-rzy wyrażali świadomą, pisemną zgodę na wyżejwymienione postępowanie.Grupę leczonych chorych stanowiło 37 kobieti 13 mężczyzn w wieku 16–73 lat, średnio 50 ± 15 lat.U dwojga chorych stwierdzono wypadanie płatka za-stawki dwudzielnej, u siedmiorga — chwiejne nad-ciśnienie tętnicze. Jeden z nich w badaniu echokar-diograficznym miał niewielki koncentryczny prze-rost mięśnia lewej komory serca. U pozostałychchorych nie stwierdzono organicznej choroby serca.U wszystkich chorych wykonano skutecznyzabieg (pełnym badaniem elektrofizjologicznym pozabiegu nie wyzwolono ANRT). Metodykę badaniaelektrofizjologicznego i ablacji przedstawiono w jed-nym z poprzednich doniesień [1]. Podziału na abla-cję i modyfikację SP dokonano na podstawie wyni-ku kontrolnego badania elektrofizjologicznego.Oceny odległej skuteczności dokonywanow warunkach ambulatoryjnych w Poradni ZaburzeńRytmu Instytutu Kardiologii co 3–6 miesięcy. Po-nadto z pacjentami utrzymywano kontakt telefonicz-ny. Podczas wizyt u wszystkich wykonywano EKG,a co najmniej dwukrotnie 24-godzinny zapis EKGmetodą Holtera.Wykorzystując dane z obserwacji odległej (14 –74miesięcy, średnio 48 ± 16 miesięcy), dotyczące na-wrotu arytmii, oceniono wartość rokowniczą wystę-powania w kontrolnym badaniu elektrofizjologicz-nym obecności pojedynczego nawrotu w obrębiełącza przedsionkowo-komorowego.WynikiPóźne nawroty arytmii obserwowano u 4 pacjen-tów (8%) (po 1, 1, 5, 6 miesiącach od ablacji). U wszyst-kich wykonano skuteczną ablację SP w drugiej se-sji. U 2 z nich w badaniu kontrolnym po pierwszymzabiegu wykazano szczątkowe przewodzenie drogąwolną. W czasie dalszej obserwacji nie występowa-ły nawroty arytmii. U jednej chorej, w 10 dni po za-biegu wystąpił uporczywie nawracający atypowyczęstoskurcz węzłowy (fast-slow), prawdopodobniewykorzystujący w kierunku wstecznym drogę po-średnią. W czasie drugiej sesji wykonano skutecznąablację drogi szybkiej bez powikłania w postaci blo-ku przedsionkowo-komorowego (AV, atrioventricular)II°–III° [2]. W badaniu kontrolnym po pierwszeji drugiej sesji nie stwierdzano nawrotów w łączu AV.DyskusjaObecność pojedynczych nawrotów lub istnie-nie cech „rozszczepienia” węzła AV po ablacji możebyć wskaźnikiem istnienia mnogich dróg w obrębietrójkąta Kocha [3, 4] lub dowodem częściowegouszkodzenia drogi wolnej. Jeżeli nawroty te są po-jedyncze i odstęp AH jest długi, nie świadczy to onieskuteczności zabiegu, lecz o przerwaniu pętli355E. Koźluk i wsp., Znaczenie rokownicze ablacji i modyfikacji drogi o wolnym przewodzeniuRyc. 1. Stymulacja programowana 130/min, 8+1. Sprzężenie (370 ms), które przed ablacją wyzwalało nawrotnyczęstoskurcz przedsionkowo-węzłowy (okres refrakcji drogi szybkiej w kierunku zstępującym). Aktywacja przed-sionka nie dochodzi do pęczka Hisa. Dowodzi to pełnej, skutecznej ablacji drogi wolnej.Fig. 1. Programmed atrial pacing 460 8+1 after SP ablation. Premature beat with interval (370 ms) inducing atrio-nodal reentrant tachycardia before ablation (anterograde effective refractory period of the fast pathway) is notconducted to the His-bundle because of complete destruction of the slow pathway.w obrębie drogi wolnej pomimo istnienia w niejszczątkowego przewodzenia. Większość autorówuważa, że ablację należy zakończyć, gdy nie wyzwalasię ANRT, mimo że stwierdza się szczątkowe prze-wodzenie SP [5–8]. Kontynuowanie zabiegu niezwiększa jego skuteczności, natomiast wydłuża go,wydłuża czas skopii rentgenowskiej oraz zwiększaryzyko bloku przedsionkowo-komorowego [9]. Lii wsp. [10] oraz Baker i wsp. [11] stwierdzili coprawda, że obecność pojedynczych nawrotów „wę-złowych” koreluje z występowaniem nawrotówANRT w czasie obserwacji odległej, jednak Hum-mel i wsp. [12], wykonując badanie kontrolne przedpodaniem izoprenaliny i po nim, wykazali, że obec-ność pojedynczego nawrotu nie ma znaczenia pro-gnostycznego dla późnego nawrotu arytmii. Roz-bieżność wyników tłumaczyli spostrzeżeniem, że33% chorych do wyzwolenia częstoskurczu po abla-cji wymagało podania izoprenaliny. Lek ujawniał za-tem pacjentów, u których nadal istniało podłoże dlaarytmii, do wyzwolenia której konieczne było sil-niejsze pobudzenie układu współczulnego. Poszu-kując wskaźników prognostycznych późnych nawro-tów ANRT, Manolis i wsp. [13] zwrócili uwagę, żenie zależą one od istnienia szczątkowego przewo-dzenia drogą wolną, lecz od miejsca, w którym wy-konywano aplikację. Nawrót arytmii najrzadziej wy-stępuje po aplikacjach w pobliżu węzła AV. Autorzynie zalecają jednak rozpoczynania zabiegu od tegorejonu ze względu na wyższe ryzyko bloku AV. Tro-uton i wsp. [14] dopuszczają po skutecznym zabie-gu obecność dwóch nawrotów. Bardziej skrajny po-gląd reprezentują Wang i wsp. [15], którzy wykaza-li, że obecność po ablacji do czterech nawrotów356Folia Cardiol. 1999, tom 6, nr 4Ryc. 2. Stymulacja programowana 130/min, 8+1. Po impulsie o sprzężeniu 350 ms, który wyzwalał częstoskurcz,obserwuje się pojedynczy nawrót w obrębie łącza AV (A’) — doszło do modyfikacji drogi wolnej.Fig. 2. Programmed atrial pacing 460 8+1 with interval (350 ms) inducing atrio-nodal reentrant tachycardia beforeablation. Activation is conducted via modyfied slow pathway. There is single „echo” beat in AV junction.węzłowych nie ma znaczenia prognostycznego dlanawrotu arytmii. Należy jednak zaznaczyć, że ba-danie kontrolne wykonywane było zarówno bez le-ków, jak i po podaniu izoproterenaliny, atropiny orazpropranololu.W naszej pracowni badanie kontrolne po abla-cji wstępnie przeprowadzono bez leków [16]. U 24pacjentów wykonano ponadto badanie po podaniuatropiny, u 6 — podczas wlewu izoproterenaliny. Na-wrót arytmii wystąpił u 4 chorych. U dwóch z nichw badaniu kontrolnym wykazano szczątkowe prze-wodzenie drogą wolną oraz pojedyncze „echo”. Po-twierdza to obserwację większości autorów, że niema ono znaczenia rokowniczego. Częstość i czasnawrotu arytmii w analizowanym materiale (8%, 1–6miesięcy) mieści się w granicach przedstawianychw piśmiennictwie [17–20]. Dlatego uważamy, żerozszerzone badanie kontrolne po podaniu leku(atropiny lub izoproterenaliny) nie jest konieczneu wszystkich pacjentów ze szczątkowym przewo-dzeniem w drodze wolnej. Należy je wykonać, gdyinne dane nasuwają wątpliwość skuteczności apli-kacji (np. brak pobudzeń węzłowych i dolnoprzed-sionkowych podczas aplikacji, niska temperatura re-jestrowana na końcówce elektrody ablacyjnej lubprzedwczesne przerwanie aplikacji z powodu prze-mieszczenia się cewnika). Na podstawie powyż-szych danych można podać wskazania praktyczne:— jeżeli w badaniu kontrolnym po 30 min od apli-kacji wyzwalamy mnogie nawroty w obrębie pę-tli częstoskurczu — należy kontynuować zabieg;— jeżeli wyzwalamy pojedynczy nawrót, a prze-bieg aplikacji nie daje pewności całkowitegouszkodzenia drogi wolnej (brak pobudzeń wę-złowych lub dolnoprzedsionkowych podczasaplikacji, niska temperatura, przemieszczenieelektrody) — należy wykonać badanie po po-daniu izoproterenaliny;357E. Koźluk i wsp., Znaczenie rokownicze ablacji i modyfikacji drogi o wolnym przewodzeniu— jeżeli nie stwierdza się cech przewodzeniaprzez drogę wolną lub wyzwalamy pojedynczynawrót, a przebieg aplikacji był prawidłowy —można zakończyć zabieg.WniosekAblacja i modyfikacja drogi wolnej są zabiegamipodobnie bezpiecznymi i skutecznymi. Nawroty aryt-mii po obydwu rodzajach zabiegów występują rzadko.StreszczenieZnaczenie rokownicze ablacji i modyfikacji drogi o wolnym przewodzeniuCel pracy: Ocena, czy wykonanie modyfikacji, a nie ablacji drogi wolnej u chorychz nawrotnym częstoskurczem przedsionkowo-węzłowym wpływa na częstość występo-wania nawrotów arytmii.Materiał i metody: 50 chorych (37 K, 13 M; wiek 50 ± 15 lat) poddanych skutecz-nemu uszkodzeniu drogi wolnej prądem o wysokiej częstotliwości. Podziału na abla-cję (bez przewodzenia drogą wolną) i modyfikację (pojedynczy nawrót węzłowy) drogiwolnej dokonano na podstawie wyniku badania elektrofizjologicznego. Przebieg kli-niczny po zabiegu oceniano ambulatoryjnie. Co 3–6 miesięcy wykonywano badaniekliniczne, EKG, co najmniej dwukrotnie zapis EKG metodą Holtera. Obserwacja od-legła trwała 14–74 miesięcy (średnio 48 ± 16 miesięcy).Wyniki: Późne nawroty arytmii wystąpiły u 4 pacjentów (w czasie 1–6 miesięcy).U dwóch z nich w badaniu wykonanym bezpośrednio po zabiegu wykazano szczątko-we przewodzenie drogą wolną. U jednej chorej w 10 dni po zabiegu wystąpił uporczy-wie nawracający atypowy częstoskurcz węzłowy z przewodzeniem w kierunku wstecz-nym drogą pośrednią. W czasie drugiej sesji wykonano skuteczną ablację drogi szyb-kiej. W badaniu kontrolnym po obydwu sesjach nie stwierdzano nawrotów w łączup-k. U pozostałych 3 chorych wykonano skuteczną ablację drogi wolnej. Na podstawiewyników własnych i danych z piśmiennictwa sugerujemy, że:1. Jeżeli wyzwalamy pojedynczy nawrót, a przebieg aplikacji nie daje pewności trwa-łego efektu (brak pobudzeń węzłowych lub dolnoprzedsionkowych podczas aplikacji,niska temperatura, przemieszczenie elektrody w czasie aplikacji), należy wykonaćbadanie po podaniu izoprenaliny.2. Jeżeli nie stwierdza się cech przewodzenia przez drogę wolną lub wyzwalamy poje-dynczy nawrót, a aplikacja przebiegała bez zakłóceń, można zakończyć zabieg.Wniosek: Ablacja i modyfikacja drogi wolnej są zabiegami podobnie bezpiecznymii skutecznymi. Nawroty arytmii zarówno po ablacji, jak i modyfikacji występują rzadko.(Folia Cardiol. 1999; 6: 353–358)nawrotny częstoskurcz węzłowy, ablacja, modyfikacja, droga wolnaPiśmiennictwo1. Walczak F., Szufladowicz E., Jedynak Z., Kępski R.,Koźluk E., Łastowiecka E., Popławska W., Stępińs-ka J. Ablacja prądem wysokiej częstotliwości drogio wolnym przewodzeniu u chorych z nawrotnymczęstoskurczem węzłowym — doniesienie wstępne.Kardiol. Pol. 1993; 38: 199–204.358Folia Cardiol. 1999, tom 6, nr 42. Walczak F., Szufladowicz E., Koźluk E., Jedynak Z.,Rembelska H., Łastowiecka E., Bujnowska E.,Stępińska J. Ablacja drogi szybkiej po częściowejablacji dróg o wolnym przewodzeniu u chorej z upor-czywym częstoskurczem węzłowym. ESS 1994;1: 20––24.3. Anselme F., Hook B., Monahan K., Frederiks J., Cal-lans D., Zardini M., Epstein L.M., Zebede J., Joseph-son M.E. Heterogenity of retrograde fast pathwayconduction pattern in patients with atrioventricularnodal reentry tachycardia. Obsevations by use of si-multaneous multisite catheter mapping of Koch'striangle. Circulation 1996; 93: 960–968.4. Sheahan R.G., Klein G.J., Yee R., LeFauvre C.A.,Krahn A.D. Atrioventricular node reentry with„smooth” AV node function curves, A different ar-rhythmia substrate? Circulation 1996; 93: 969–72.5. Blanck Z., Dhala A.A., Sra J., Deshpande S.S., Ander-son A.J., Akhtar M., Jazayeri M.R.: Characterizationof atrioventricular nodal behavior and venticular re-sponse during atrial fibrillation before and after aselective slow-pathway ablation. Circulation 1995;91: 1086–1094.6. Chen S.A., Wu T.J., Chiang Ch.E., Tai Ch.T., ChiouCh.W., Ueng K.Ch., Lee S.H., Cheng Ch.Ch., Wen.Z.Ch., Chang M.S. Recurrent tachycardia after se-lective ablation of slow pathway in patients with atri-oventricular nodal reentrant tachycardia. Am. J. Car-diol. 1995; 76: 131–137.7. Kuck K.H., Schlueter M. Junctional tachycardia and therole of catheter ablation. Lancet 1993; 341: 1386–1391.8. Puererfellner H., Aichinger J., Hintringer F., Baum-gartner G., Nesser H.J., Gmeiner R. Hochfrequenz-Katheterablation bei AV-nodaler reentry Tachy-kardie: Klinische Bedeutung von slow-pathway-Po-tentialen und junktionaler Tachycardie. Z. Kardiol.1995; 84: 814–819.9. Dhala A., Bremner S., Deshpande S., Blanck Z., Na-tale A., Sra J., Jazayeri M., Akhtar M. Efficacy andsafety of atrioventricular nodal modification for atrio-ventricular nodal reentrant tachycardia in the pedi-atric population. Am. Heart J. 1994; 128: 903–907.10. Li H.G., Klein G.J., Stites H.W., Zardini M., MorilloC.A., Thakur R.K., Yee R. Elimination of the slowpathway conduction: an accurate indicator of clini-cal success after radiofrequency atrioventricularnode modification. J. Am. Coll. Cardiol. 1993; 22:1849–1853.11. Baker II J.H., Plumb V.J., Epstein A.E., Kay G.N.Predictors of recurrent atrioventricular nodal reen-try after selective slow pathway ablation. Am. J.Cardiol. 1994; 73: 765–769.12. Hummel J.D., Strickberger A., Williamson B.D., ManCh.K., Daoud E., Niebauer M. Bakr O., Morady F.Effect of residual slow pathway function on the timecourse of recurrences of atrioventricular nodal re-entrant tachycardia after radiofrequency ablation ofthe slow pathway. Am. J. Cardiol. 1995; 75: 628–630.13. Manolis A.S., Wang P.J., Estes III N.A.M. Radiofre-quency ablation of slow pathway in patients withatrioventricular nodal reentrant tachycardia. Do ar-rhythmia recurrences corelate with persistent slowpathway conduction or site of successful ablation?Circulation 1994; 90: 2815–2819.14. Trouton T.G., O'Nunain S.S., Kim J.H., Sosa-SuarezG.E., Garan H., Ruskin J.N. Curative transcatheterradiofrequency current ablation for atrioventricularnodal reentry tachycardia. Arch. Intern. Med. 1994;154: 1226–1231.15. Wang Ch.Ch., Yeh S.J., Wen M.S., Hsieh I.Ch., LinF.Ch., Wu D. Late clinical and electrophysiologicoutcome of radiofrequency ablation therapy by theinferior approach in atrioventricular node reentrytachycardia. Am. Heart J. 1994; 128: 219–226.16. Walczak F., Szufladowicz E., Koźluk E., Jedynak Z.,Kępski R., Rembelska H., Łastowiecka E., Bujnows-ka E., Borowiecka E. Przezskórna ablacja prądemczęstotliwości radiowej u 30 chorych z nawrotnymczęstoskurczem węzłowym — czy tylko ablacja dro-gi wolnej? Kardiol. Pol. 1995; 43: 122–128.17. Grossman D.S., Cohen T.J., Goldner B., Jadonath R.Pseudorecurrence of paroxysmal supraventriculartachycardia after radiofrequency catheter ablation.Am. Heart J. 1994; 128: 516–519.18. Kadish A., Goldberger J. Ablative therapy for atrio-ventricular nodal reentry arrhythmias. Prog. Cardio-vasc. Dis. 1995; 37: 273–294.19. MERFS: The Multicentre European Radiofrequen-cy Survey (MERFS): complications of radiofrequen-cy catheter ablation of arrhythmias. Eur. Heart J.1993; 14: 1644–1653.20. Trohman R.G., Pinski S.L., Sterba R., Schutzman J.J.,Kleman J.M., Kidwell G.A. Evolving concepts in ra-diofrequency catheter ablation of atrioventricularnodal reentry tachycardia. Am. Heart J. 1994; 128:586–595.

Ablacja czy modyfikacja drogi wolnej u chorych z nawrotnym częstoskurczem przedsionkowo-węzłowym? Wpływ pojedynczego nawrotu węzłowego na skuteczność odległą zabiegu

https://journals.viamedica.pl/folia_cardiologica/article/download/24845/19892

Ablacja czy modyfikacja drogi wolnej u chorych z nawrotnym częstoskurczem przedsionkowo-węzłowym? Wpływ pojedynczego nawrotu węzłowego na skuteczność odległą zabiegu

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

Via Medica Journals

Via Medica Journals